Alev Alev (Tamamlandı)

36. Elveda...

Söylenecek çok söz yok aslında son bir bölüm kaldı o kadar bu benim için çok zor ama uzatmanın pek bir anlamı yok sizleri yine çoook seviyorum...

Medyada Chris var ve birde Elvedalarını bitiremeyen Amelie....

Leon kollarımın arasında cansız yatarken Alex deli gibi dönüp duruyordu. Jordon kapıdan bizi görünce şimşek hızıyla yanımıza geldi.

"Jordon o öldü." Jordon hemen eğilip nefesini ve kalbini dinledi.

"Ölmemiş Amy çok az nabız alıyorum." dışarıda çıkan gürültüye başımı çevirdim sağlık ekipleri helikopterle gelmişti. Jordon'a bakıp gülümsedim belki bir şansı vardı. Jordon beni Leon'un üzerinden çekip görevlilerin ona bakmasını sağladı.

"Nabız çok az ve kan kaybetmiş." iki görevli arasında konuşuyordu. Jordon beni hala bırakmıyor olması dikkatimi çekti. İki erkek gorevli de gelince Leon'a biraz mudale edince onu yattığı yerden sedye yardımıyla kaldırdılar.

Jordon'nın kollarından çıkıp Leon'a gitmek istedim ama Jordon beni bırakmıyordu.

"Bırak kolumu."

"Hayır bırakta insanlar işini yapsın."

"Sana son kez söylüyorum Jordon bırak beni." dişlerimi sıkarak konuşmak Jordon'da etkili olmuştu. Önümden çekilir çekilmez helikoptere bende bindim. Bir an bile Leon'un elini bırakmadım. Nefesinin biraz daha arttığını görmek beni mutlu etti.

Görevli olan kadın bana mendil uzatıncaya dek ağladığımı farkında değildim.

"Teşekkürler." kadının elinden mendili alıp yüzümü gözümü sildim.

On dakika içinde inmeye başladık. Leon ne iyi oluyor ne de daha da kötü oluyordu. Helikopterden indikten sonra bir grup doktor onu ameliyat için aldı. Kapıda sinirli bekleyen kır saçlı adam görünce bir an babası olabileceğini düşündüm. Birde yaninda çok ta genç olmayan bir adam vardı.

"Bayım siz babası mısınız?" yaşlı kır saçlı adam beni bastan aşağıya süzdü.

"Hayır patronuyum." zorla yutkunup karşımdaki adamı inceledim.

"Anlıyorum."

"Sen Amelie olmalısın."

"Duruma göre değişir. " yaşlı ama bir o kadarda dinç olan adam gülümsedi.

"Leon sana yukarıdakilerden bahsetti mi?" hafızamı biraz yoklayıp son sözlerini anımsadım. Bu adam benim Amelie olduğumu öğrenirse beni şu dakikada tutuklardı.

"Neyden bahsettiğinizi anlamıyorum." yaşlı adam iyice gülmeye başladı.

"Sizinle tanışmak benim için büyük bir şeref bayan Amelie Housen." iki kaşımı da kaldırıp yaşlı adama baktım samimiyetsiz duruşu sinirimi bozmaya başladı.

"Demek beni tutuklayacak adam sensin ama rica ediyorum Leon için biraz durmama izin verin."

"Tutuklamak mı? Bayan Housen siz neyden bahsediyorsunuz teşkilatımız için önemli bir isim olduğunuzu Leon size söylemedi mi?" yanında duran adam, yaşlı adama gülümsedi.

"Ne teşkilatı?" ihtiyar bana bir şeyler söylemek üzereyken doktor içeriden çıkınca üçümüzde ona döndük.

"Tanrım Neo onun durumu nasıl?" doktorun yaşlı adamı tanıdığı çok belliydi bana bakmadan onunla konuşmaya başladı.

"Yapabileceğimiz pek bir şey yok sadece uyanmasını bekliyoruz." yaşlı ihtiyar ciddiyetini koruyup bana döndü. Kalbim belki yerinden sökülüp alınsaydı daha az canım yanardı belki en azından onun için üzülecek bir kalbim olmazdı içimdeki duygu selinden kurtulup karşımdaki adama baktım. Yaşlı adam benimle tekrar konusmaya başladı.

"Bayan Housen sanırım ifadenize ihtiyacım olacak." ihtiyarın lafı üzerine olan biten her şeyi ona anlattım. Az önce bana hayran gibi bakan adam şimdi beni suçluyor gibiydi. Yanındaki daha genç olan adam telefonu çalınca yanımızdan ayrıldı. İhtiyar daha sakin bir hal alıp bana döndü.

"Tüm tepkilerime rağmen özeltim seni istiyor Bayan Housen Leon sizi bilgilendirmek için göreve atandı ama işler biraz karıştı sanırım size karşı özel duygular besliyor."

"Karşılıklı bay...."

"Lütfen bana Chris de."

"Chris onu seviyorum tamam mı bu her ne kadar aptalca olsa da onu seviyorum."

"Evet bu çok aptalca ama senin bizden biri olmanı istemeleri daha da aptalca. Üstelik iki dostunu da içeriye aldılar bile" iki dostum? Alex ve Jordon olmalı kahretsin!

"Ben sizden biri değilim Chris ben sizden olamayacak kadar ellerim kan içinde."

"Pişmansın değil mi? Olduğun kişi için pişmansın! Bana kalırsa bu görevi kabul etme ve üstündeki yükten hem sen hemde ben kurtulalım. Senin gibi bir katilin aramızda işi yok Amelie." Chris ne yapmaya çalışıyordu bilmiyorum ama buna daha fazla tahammülüm yoktu yere oturup dizlerimi çeneme çektim.

"Ne cehennem düşündüğünüz umrumda değil! Ben ölmeyi hak eden herkesi öldürdüm. Leon için üzgünüm tamam mı? Ona onu sevdiğimi ama gitmek zorunda olduğumu söyleyin çünkü ben sizden biri olmak istemiyorum ya da onun kalbini bile bile kırmak istemiyorum." dikkatli bir sekilde ayağa kalktım.

"Amelie eğer burda teslim olmazsan seni zorla tutuklamak zorunda kalırız." Chris'in sözü üzerine etrafa bakındım biz derken kimlerdi? Etrafımda bir sürü polis vardı. Ne ben onlardan olabilecek kadar adaletliydim ne de onlar benim gibi bir katille çalışmak isteyecek kadar alçak.

"Bunu yapamazsın eğer bana ateş açarsan Leon bunu öğrenir." Chris komik bir şekilde gülmeye başladı.

"Leon'a bize saldırdığını söylerim."

"Buna inanmaz."

"Hayır inanır. Ben onun onbeş senelik üstüyüm." Chris haklıydı Leon ile aramdan çok yalanlar geçmişti muhtemelen de kendi patronuna inanırdı. Etrafıma bakındım ne bir tim üyesi olmaya niyetim vardı ne de o hapise girmeye niyetim vardı. Cam kenarında olmam bir avantajdı açık olan pencereyi gözüme kestirdim.

"Teslim oluyorum." Chris yüzündeki mutlulukla herkesin silahını indirtti.

Kollarımı havaya kaldırıp açık olan pencereden dışarı atladım ikinci kat olması işime gelmişti dengeli bir şekilde yere inip koşmaya başladım. Artık hayatımda güvenebileceğim hiç kimse yoktu. Hastanenin köşesine kadar koştum bir taksi bulup içine bindim. Bankanın olduğu yönü tarif edip ilerledim. Bankaya geldiğimizde taksiden inip bankadaki tüm paramı çektim. Artık yeni bir hayat yeni bir kimlik beni bekliyordu. Kelimenin tam anlamıyla Amelie artık ölmüştü Kızıl'ın alevi sönmüştü ve Amy'nin ismi sadece bir sanattan itibaren kalacaktı. Bir intikam duygusu benim hayatıma maal olmuştu ve yine bir hatam hayatımın aşkını elimden almıştı. Onsuz yaşamayı nefes almayı öğrenmeliydim. Annem ve babam artık huzura kavuşabilirdi. Telefonumu elime aldım annemi aradım.

"Anne!"

"Amy merdesin hayatım?"

"Anne gitmem lazım Jordon ve Alex'e güvenmeyin Leon artık benim için bitti gidin ve hayatınızı yaşayın ben bir gün sizi bulurum."

"Amy neler oluyor?"

"Kapatmalıyım anne babama onu çok sevdiğimi söyle eğer gitmezsem ömür boyu bir kafeste ölüme mahkum olurum sizi seviyorum."

"Bizde seni seviyoruz bebeğim." telefonu kapatıp taksiye geri bindim önce yeni bir kimliğe ihtiyacım vardı ve yeni bir pasaporta.

" Elveda Kanlı Londra.... Elveda Jordon, Elveda Alex, Elveda Clara" yaşlı gözlerle başımı eğdim

"Elveda Edie... Ve...Elveda Leon..."