Ever After (Let Love Rule 2)

After 4

After 4

"How's your life here in Canada, anak?" Naka-ngiting tanong ni Mama. Kanina pa kami naka-uwi from the airport at naayos na rin niya ang mga damit niya sa isa pang guestroom ni Nici. Nakapagpahinga na rin kami at we're already having dinner pero hindi namin kasalo si Nici kasi kinailangan siya sa ospital na pinagtatrabahuhan niya.

"Kung makatanong ka naman, Ma! Araw-araw kaya tayong magka-usap sa skype!" Sabi ko sabay natawa pa.

"Kahit na, ano! Hindi rin naman tayo masyadong nakakapag-usap ng matagal kada magvi-video call tayo." Sabi niya.

"Living here in Canda is fine, Ma. Marami akong natutunan. I learned how to wash the dishes, I learned how sweep and mop the floor. And I even learned how to use the vacuum. But unfortunately, hanggang ngayon eh ayaw pa rin talaga sa akin ng pagluluto." Sabi ko sabay napanguso pa.

"Nako! Hindi mo talaga namana ang galing ko sa pagluluto!" Sabi niya at hindi ko na naitago ang pagirap ko kaya napasibangot siya.

"Really, Ma? Galing sa pagluluto? O galing sa pagpapasabog ng kitchen natin?" Sabi ko pa na lalong nakapagpasibangot sa kanya.

"Grabe ka naman! Kung makasabi ka ng galing sa pagpapasabog ng kitchen natin eh wagas! Yung stove at saka oven lang naman ang napasabog ko!" Parang batang sabi niya kaya napatawa na ako.

"Ows? I remembered the last time that I saw you step a foot in our kitchen eh kinailangan nating tumawag ng bumbero!" Sabi ko. Siya naman ang napa-pout this time kaya napatawa ako ulit.

"You and your Dad was just over reacting that time. Kayang-kaya naman ng fire extinguisher na tupukin yung apoy but then you chose to call the firemen and let the whole world know about how bad I am in the kitchen." Sabi niya sabay umirap pa. At napa-smirk na lang ako nung naalala ko na nagdagsaan ang reporters sa bahay, naitelecast at nai-dyaryo pa ang tungkol sa pagkasunog ng kitchen namin dahil sa pagtatangka niyang magluto ng pancakes.

"Ma, we only call the firemen and not the media. Bigla na lang silang sumulpot doon 'no! And it's not like we want to broadcast to the world that the famous Juliet Mauricio-de Jesus is a disaster when it comes to cooking. We also value your dignity and credibility." Sabi ko.

"Whatever. Let's just drop that freaking topic because it's already frustrating the hell out of me. At isa pa, ikaw dapat ang pinaguusapan natin dito. So, now, tell me, what are your plans after giving birth to Nereus?" Seryosong tanong niya. Napatuwid naman ako ng upo at nawala na ang naglalarong ngiti sa labi ko.

"Of course, I will take care of him. I will provide everything that he needs. And I will love him with all my heart." Sagot ko.

"That's all? Don't you have any plans of going back to the Philippines? Going back to our home?" Tanong niya pa.

"I have plans, Ma. But it's not concrete yet." Sagot ko naman.

"At least you do have plans. But how about your friends? Are you going to let them know about everything that you've been through? And how about him? Are you going to tell him the real reason why you left him?" Tanong niya ulit. But this time eh hindi ako nakasagot agad. Parang biglang nagkaruon ng bara sa lalamunan ko at hindi agad nagka-pagprocess ang utak ko.

"Ayos ka lang ba, Li?" Tanong ni Crishia sa akin. Pinilit ko namang isantabi ang paninikip ng dibdib ko.

"Yeah, I'm fine. Ano nga ulit yung choices for the motif?" Naka-ngiting tanong ko sabay pasimple pang hinagod ang dibdib ko.

Naninikip na kasi talaga ang dibdib ko at nahihirapan na akong huminga pero hindi ako pwedeng magniarte ngayon dahil we are planning two weddings. Jasmine and Vincent's and Pauline and Jaron's.