Acıtmışım Canını Sevdikçe (Aşka Dönüş Seri-1)

Zaman alışmayı öğretir, unutmayı asla...

8 yıl sonra

Koskoca 8 yıl geçmişti aradan, dile kolay. O süreçte hayatları da değişmişti haliyle. Hakan, kendisine gelen iş teklifini değerlendirmiş, tamamen yurt dışına yerleşmişti. Bu yüzden kızıyla ancak kamera aracılığıyla görüşebiliyordu. Ama ne yapıyorsa onun geleceği içindi. Canan da eskisine oranla kendini toparlamışa benziyordu. Onunla pek konuşamıyorlardı gerçi ama, kızından alıyordu haberlerini. Kızı henüz 4 yaşındayken buraya gelmişti Hakan. Hayatının en zor ayrılığını tatmıştı, hem de ikinci kez...Unutmamıştı belki ama alışmıştı bir şeylere. Şimdiyse ekrandan kızıyla hasret gideriyordu. O bıcır bıcır olan sesiyle ne yaptığını anlatırken Hakan da gülümseyerek onu izliyordu.

'' Böyle işte babacım. Sayı saymayı öğrendik bugün. Ama ben bildiğim için zorlanmadım tabi.'' 

'' Akıllı kızım benim. Seninle gurur duyuyorum.''

'' Annem de böyle söyledi,'' derken kikirdedi. 

Kızı neredeyse tüm özelliklerini kendisinden almıştı. Annesinden bir iz bile yoktu. Öyle ki bu, diline de yansımıştı. 

'' Annen nasıl ? İyi mi ? '' 

'' İyi babacım. Akşama parti mi ne varmış, onun için hazırlanıyor. Bana da Betül abla bakacak.''

'' Parti mi ? Ne partisi ? ''

'' Bilmiyorum ki. İş için galiba. Melih abi gelip alacak. Ve sanırım geldi.'' 

Hakan'ın yüzündeki kaslar seğirmeye başlamıştı.

'' Melih de kim kızım ? '' 

'' Annemin arkadaşı babacım. Ama çok iyi biri. Sen de tanısan seversin.''

Homurdanmaya benzer sesler çıkaran Hakan'ın nabız atışları düşmüş, tansiyonuysa fırlamıştı. Kendisinin 4 senedir görmediği yüzü- ki ara ara facebook hesabına girip ona baktığını saymazsa- başka herifler görüyordu! Öfke damarlarında kol gezerken sağ elini alnına bastırdı. Başı da çatlıyordu sanki. 

'' Kızım, siz yine de uzak durun. Kimin nasıl biri olduğunu bilemeyiz sonuçta.''

'' Ama o bana hep kızım diyor ? ''

'' Ne hakla, ne diye diyor ya ? Sen sadece benim kızımsın! ''

'' Tabi ki de sadece senin kızınım babacığım. Sadece o da öyle seviyor demek istemiştim...''

Kardelen babasını istediği kıvama getirdiğini düşündüğünden gülücükler saçmaya devam etti. Bu planı en yakın arkadaşı olan Ahmet ile beraber yapmışlardı. Babasını kıskandırmasını söylediğinde başta yapamam, diyerek karşı çıkmıştı küçük kız ama onun ülkeye dönmesini istiyorsan bu şart, dediğinde ise hiç düşünmeden kafa sallayıp kabul etmişti.

 '' Ne zaman geleceksin babacım ? Seni çok özledim ben.''   

'' En yakın zamanda kızım. En yakın zamanda geleceğim oraya!''

'' Bir daha gidecek misin peki ? ''

'' Hayır kızım! Bundan sonra hep yanınızda olacağım!''

Hakan verdiği kararı bir dakika bile sorgulamamıştı. Kızı bir başkasına baba diyemezdi. Ve o lanet olasıca kadın da kendisinden başka bir adamla olamazdı. Arkadan gelen gürültüye sinirle homurdanırken dudaklarını birbirine bastırdı, kötü kelimelerini ezerken de gülümsemeye benzer bir ifade takındı. Sesinin tonunu da sevecen tutmaya çalışıp ekrana sokuldu.