Clandestinely Clyde

CM: 12

Gawin ko kaya tong fantasy? Fantastic baby dance, char.

--

Rape? He will never try to fucking rape anybody. The rapist was Karl! Si Karl din ang nangrape sa ex-girlfriend ni Craig at sa kapatid nito. He would never do such things!

"I didn't, Jana. How could you say that? It was Karl..." Sinubukan niyang lumapit dito pero lumalayo ito. Hindi niya alam ang gagawin. Alam niyang inosente siya.

"It wasn't Karl, Danny. He saved me from you. It was... you."

--

Then he remembered. He remembered, every single thing.

"Stop this madness!" Isang doktor ang nagsusumigaw habang pilit na ipinipirmi ang isang taong kinukumbulsyon. Halos mamuti na ang balat nito at nakatarak na ang mata. Alam nilang napasobra ang kemikal na dumadaloy sa dugo nito. Kailangan nilang alisin ang memorya ng binatang ito. Pero napasobra ang kemikal. Hindi dapat ito lalampas ng dalawang dosage ngunit tatlo ang naiinject dito. Maaring mamatay ang binata.

"Just get the antidote!" Sigaw muli ng doktor.

"But, doc! Iisa ang antidote! At dalawa ang dapat turukan! Pareho silang kailangan ng sociedad!" Napatitig sa nurse ang doktor at tiningnan ang dalawang binatang kinukumbulsyon. Magkamukha ngunit magkaiba ng buhok at kulay ng mata. Kailangang nila pareho ang dalawa. Kailangang mabuhay pareho ang dalawa. Huminga ang doktor at tinitigan ang mga nurses sa paligid.

"Alter the memories of the other and make a three personalities on the other and mess up his memories too. They need them alive, don't they? They can cure them if they want to."

Nagising siya sa isang puting kwarto. May mga nurses na nakapalibot sa kanya pero hindi niya ito binibigyang pansin. May isa siyang gustong gawin. Bumaba siya ng hospital bed at inalis ang dextrose na nakalagay sa kanya. Naglakad siya palabas ng kwarto at nakita ang isang pamilyar na babae. Nakangiti ito sa kanya kahit may bakas ito ng luha sa mga mata.

"I'm happy you're alive, Danny." Anito sabay yakap sa kanya. Tinapik lamang niya ito at marahas na hinila ang buhok. Nakita niya ang takot sa mga mata nito pero ipinagwalang bahala niya iyon. Tinitigan niya ang mga labi nito at kasabay noon ay ang isang ngisi.

Habang palapit ng palapit ang mukha niya sa dalaga ay may ilang salita na tumatak sa utak nito.

"Today, Jarina Janzel, I will claim what I own."

As he kissed her in the lips. Then it goes on. Her screams were music to his ears. Her cries are lullaby. He wanted more. He wanted more of her. He was about to do the last thing when the door cracked open and a silhouette broke right through in.

"Jana!" Karl's voice boomed on the room.

--

"Jana, I'm sorry, I'm sorry." Napaluhod siya sa parke. Hindi niya ginusto iyon. Maraming kemikal ang itinurok sa kanya. Hindi na niya alam ang totoo. Nakatitig pa rin sa kanya ang babae at naguunahan pa rin ang luha nito. Matalim ang titig nito. Hindi siya makatingin rito. Nanginginig ang kanyang mga labi at sinusupil ang luha. Ayaw na niyang maalala pa ang mga bagay.

"I already forgave you, Danny. The day you turned into Clyde, no, the day you told me to call you Clyde, I knew you changed. Before, they always called you Danny and I was the only one accredited to call you Clyde. But after our elementary graduation, you told me to call you Danny, as everyone calls you that." Nanginginig ang boses nito habang nagsasalita. HIndi na niya kayang pakinggan ang hikbi nito. Nasasaktan siya. Ayaw niyang marinig ang hikbi ng dalaga. Ayaw niyang makita kung paano niya sinira ang buhay nito.

"You always choose me before Dreixanna, Danny." Napatingin siya rito at nakita niya ang isang ngiti habang ito ay tumitingin sa langit. "But one day, you chose her over me and told me that I was useless." Nanlaki ang mata niya. Wala siyang maalala. What did the doctors done to him?! Why is he suffering?! "I always loved you, you know that?" Napaluhod na rin ang dalaga at tinakpan ang mga mata. "But you never noticed. You always treated me as your younger sister." Nagtataas baba ang balikat nito. Gusto niyang punasan ang mga mata nito. Gusto niyang alisin ang sakit sa dibdib nito. Pero hindi niya kaya. Hindi niya magawa.

"Then Johanna came after Drei. She got you from me." Inalis ng dalaga ang palad sa kanyang mga mata. Makikita ang kapulahan at pamamaga sa mga mata nito. "You loved Johanna. You even told me she's your Bellatrix." Humugot ito ng malalim ng hininga. "She was your warrior. She was your strong wall. The one you lean on when you feel weak. I was discarded again..." Gusto niyang aluin ito. Hindi tama ang mga salitang namumutawi sa labi nito. She is his dream girl. Marami siyang kalokohang nagawa dati. Pero ayaw niyang makita na umiiyak si Jana. Mahal din niya ito. Ayaw niyang masaktan ang dalaga.

"Jana..." Ngumiti ito sa kanya at hinawakan ang pisngi niya. "But, I'll always be here, Dan. Kaya sana next time, ako nalang ulit, ha?" Isang malamig na hangin ang humalik sa balat niya. He looked at her, smiling through the pain. She's been through alot. Ngunit ang pinagtataka niya, hindi man lamang ito nagsalita noong first year college sila. May alam pala ito ngunit hindi ito nagsalita. Nakipagkaibigan ito sa kanya na parang walang nangyari.

"Woah. Jana, pinabantayan ko lang si Clyde sa'yo, ganito nangyari?" Nilingon niya si Chase na nakangiti sa kanila. Hindi nito hobby ang pagngiti pero genuine ang ngiti nito ngayon.

"Chase, sorry." Tumango tango ito at tinulungang tumayo si Jana. "Wala 'to, Jana. Salamat." Humugot ng malalim na hininga ang babae at pinilit ngumiti. Tumingin sa kanya ni Chase.

"Chase, alam mo ba lahat?" Nagtatakang tumingin si Chase kay Jana.

"Anong lahat? Wala nga akong alam e." Itinayo siya ni Chase at tinulungang umupo sa bench. Umupo sa tabi nila si Jana.

"Ang huli kong alam pinababantayan ko si Clyde sa'yo tapos madadatnan ko nagiiyakan na kayo." Ipinagkrus ni Chase ang binti niya at tumingin ng diretso sa kanya.

"So," Huminga muna ito ng malalim bago nagsalita. "May dapat ba akong malaman, Jana at Danny?"