Bir şehir olmalı; ne yağmuru durmalı ne suları taşmalı. İnsanları bilmeli hüznü de sevinci de paylaşmayı fakat yalnızlık arzusuyla duyguları ile baş başa kalmaya heves edenler için ormanın en kuytusunda ya da sessiz bir tepede çatısı eski bir kulübe bulunmalı. İnsan kulübeye doğru adım adım gitmeli, kapıyı usulca aralamalı, adımıyla karanlığı delmeli. İşte, hepimiz tam karşımızda oturuyoruz. Hepimiz yüzümüzü aydınlatan şu pencereden bakıyoruz. Her birimiz farklı yağmur damlalarını görüyoruz ama hepimiz aynı şehrin insanlarıyız; ruhumuzu parçalayan her şeyden nefret ediyoruz. Buradan çıktığımızda daha da parçalanacağız, farkındayız. Yine de çıkacağız. Islanmamız gerek. Islanırken gökyüzünü suçlamamayı, uğultuyu rüzgârda aramamayı, toprağı delik deşik etmemeyi, yaptıklarımızı dalından kopan yaprağa yüklememeyi öğrenmemiz gerek. Gerekenleri yerine getirmek için de bir bütün olmak isteyeceğiz. Olamayacağız, parçalarını bulamayacağız ruhumuzun. Önemi yok. Parça parça oldukça istedik, istedikçe öğrendik. Günün birinde şehrin orta yerinde karşılaşacağız. Ne de olsa aynı şehrin insanlarıyız.
Bu bir duyurudur. Delice bir icat olan bilgisayara geçme fırsatını bir türlü yakalayamadığım için oldukça gecikmiş bir duyurudur.
Bir sene demeyeceğim; 2016 yazına, sabırsızlık içinde beklediğim o yaza, dokuz ay sonrasına ulaşana dek güncellenmeyecek Kalbini Aya Ver. Bölümlerin altındaki her "Yeni bölüm ne zaman?" içerikli yorum ve gelen kutuma baktığımda gördüğüm her mesaj, endişeme bir endişe daha kattıysa da keşke elimden gelebilseydi farklı türlüsü. Keşke, hayatımızı şekillendiren, bambaşka insanların beyinlerinden dökülen sorular, sınavlar olmasaydı.
Sınav sürecinin ardından buralar ne hâle gelir, bu duyuru bölümü son bölüm mü olur yoksa bunun üzerine onlarca bölüm mü eklenir hiçbir fikrim yok. Günü geldiğinde, kalanlarla devam edebilmek, Wattpad'e dair tek isteğim. Elbette, o gün gelebilirse...
Tam da üstteki satırları yazarken yağmurun başlaması, harika. Kendinize iyi bakın. Gökyüzünü sakın suçlamayın; uğultuyu rüzgârdan önce, kafanızın içinde arayın; yürümenin olağanüstü bir yetenek olduğunu anlarken toprağı delik deşik etmeyin ki geri dönme şansınız olsun; dalından kopan tek bir yaprak ise, en suçsuzumuzdur.
Kendinize çok iyi bakın. Her şey için teşekkür ederim. Görüşmek üzere.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalbini Aya Ver
RomanceAy göğe yükselirken tüm duygular yeryüzüne damlayacak. Tek tek toplayacağız onları, avucumuzun içine alacağız. Gözlerini kapat, diyeceğim, sen gözlerini kapattığında dudağının kenarından öpüp sevgi duygusunu serpiştireceğim yüzüne. Yüzünde parıldaya...
