Het leven van een blogger

20

Een week. Het duurde Jake een week om alles te regelen. Hij is echt de beste! Dus, een week na het concert van Jafick was het zo ver. Ik zou samen met Gizelle een video opnemen voor mijn blog en YouTube kanaal. De afgelopen dagen heb ik veel met Gizelle gepraat en afgesproken. We hebben het gehad over wat we zouden filmen, maar ook over ons zelf. Zo ben ik erachter gekomen dat ze eigenlijk heel verlegen is. Ze heeft acteren altijd al leuk gevonden, maar durfde het vroeger niet. Ze was te verlegen en kreeg geen woord meer uit haar mond als ze een auditie had. Veel is daar nu niet meer van te merken, aangezien ze de hotste nieuwe actrice is. Naast acteren vindt ze het ook super leuk om te schilderen. Ze vertelde dat ze vroeger wel eens mee had gedaan aan een wedstrijd. Ze was eerste geworden en de jury was zo onder de indruk, dat haar schilderij in een galerij mocht hangen.

Toen ik hoorde dat ze met Jay aan het shoppen was, was ik jaloers. Ik ging haar zien als iemand die zomaar vriendjes van je steelt. De laatste dagen ben ik van mening veranderd. Ze is echt een schat van een mens. Ze is altijd vrolijk en geeft je graag advies. Helpt bij dingen én kan super koken.

Gizelle en ik hebben besloten om "the whisper challenge" te doen. Dat houdt in dat er een iemand een koptelefoon op moet en zijn muziek op zijn aller hardst zetten. De ander moet een zin zeggen en degene met de koptelefoon op moet zeggen wat er wordt gezegd. Het is moeilijker dan het lijkt. Je moet liplezen en laat dat nou net niet het sterkste punt van ons zijn. Sommige zinnen klopten echt voor geen meter waardoor we in de lach schoten. Ik denk dat 90 % van wat we gefilmd hebben bestaat uit gelach.

Nadat we hebben gefilmd gaat Gizelle weer weg. Ze moet nog naar een interview. Ik ga gelijk aan de slag met het bewerken van het filmpje. Als ik een uur bezig ben gaat de bel. Ik loop naar beneden en doe de deur open. Ik kijk met grote ogen en open mond naar de gene die voor me staat. 'Ohmygosh.' Jay staat voor de deur met een grijns op zijn gezicht. Ik ren naar hem toe en sla mijn armen om hem heen. Hij pakt me bij mijn heupen en drukt me stevig tegen hem aan. Na een tijdje maakt hij zich los uit onze omhelzing.

'Wat doe je hier? Hoor je niet een concert te geven vanavond?'

'Rustig Meg. Ik had gisteren mijn laatste concert. Ik ben meteen daarna naar hier gevlogen.' Zegt hij en geeft me een kusje op mijn voorhoofd.

'Waarom heb je niks gezegd?'

'Omdat het een verassing moest zijn. Nou is het gelukt? Ben je verast?' Ik glimlach en knik.

'Dus, wat was je aan het doen?'

'Ik was bezig met een filmpje bewerken, maar laten we het niet over mij hebben. Kom binnen en vertel me alles over je tour. Waar je allemaal bent geweest. Wat je allemaal hebt gedaan. Alle details, de leuke en gênante.' Samen liepen we naar binnen en gingen naar mijn kamen. Hij begon uitbundig te praten over alles wat er was gebeurd. Ook de gênante dingen en laat ik zeggen; ik kwam niet meer bij van het lachen.