Het leven van een blogger

12

"Megan Wilson, een blogger. Ze is er vanavond ook bij. Een exclusief interview." Ik krijg een nerveus gevoel in mijn buik. Ik kan het gewoon nog steeds niet geloven. Over een paar uur heb ik een interview op tv! Toen ik het hoorde heb ik mijn manager tien minuten met mond open en grote ogen aangekeken. Hij zei dat het een goed idee was. Nu kijk ik naar het kleine tv'tje in mijn kleed kamer. Over een paar uur. Ik ben gewoon op tv over een paar uur! Er klopt iemand op de deur en hij gaat langzaam open. Er komt een vrouw binnen. "Hoi, ik ben Tamara. Ik ga je make-up doen voor vanavond." Ik loop naar haar toe en geef haar een hand. "Ik ben Megan." Ze knikt naar de stoel als teken dat ik er op moet gaan zitten. Ik ga op de stoel zitten en wacht tot ze begint. "Ik ga het simpel houden. Ik doe wat foundation op. Ik ga een klein beetje contouren en doe een licht roze kleur blush op. Voor de ogen ga ik een lichte smokey eye doen met goud en licht bruin. Ik werk de ogen af met mascara. Ik doe je wenkbrauwen en op de lippen een licht roze kleur." Ik knik als teken dat ik het goed vindt en dan gaat ze beginnen. Als de make-up klaar is en ik mijn kleren aan heb kijk ik in de spiegel. Ik kijk naar een meisje die er prachtig uit ziet. De make-up is simpel maar mooi. De kleren zijn ook simpel, maar passen goed bij me. Er komt een man naar binnen. "De show begint zo. Ik neem je nu mee naar achteren, waar je moet wachten tot ik zeg dat je op mag gaan." Ik loop achter de man aan. "Vandaag is Megan Wilson bij ons. Met haar blog Lifesaver geeft ze tips aan meisjes en vrouwen over heel de wereld. Met miljoenen bezoekers elke dag is haar blog gegroeid tot een van de grootste van de wereld. Geef een groot applaus voor Megan." De man die me heeft meegenomen geeft het teken dat ik op moet. Ik loop het podium op naar de bank met de presentator. Ik geef de presentator een hand en ga dan op de bank zitten.

"Zo, Megan. Fijn dat je er bij kan zijn vandaag." Begint de presentator.

"Bedankt dat ik mocht komen."

"Laten we het hebben over je blog. Hoe ben je er op gekomen om een blog te beginnen?"

"Ik ben begonnen met mijn blog in de zomervakantie. Mijn ouders moesten werken, dus konden we niet op vakantie. Als mijn vrienden waren wel op vakantie. Ik had niks te doen. Ik volg zelf al jaren blogs en het leek me wel leuk om er zelf één te beginnen."

"Wat probeer je met je blog te bereiken?"

"Ik blog vooral omdat ik het zelf heel leuk vindt om te doen. Ook help ik graag mensen en met mijn blog probeer ik dat ook te doen. Ik geef tips en zeg hoe ik het zelf zou doen in de hoop dat het iemand helpt. Ik hoef niet duizenden er mee te helpen. Als ik één iemand er al mee kan helpen ben ik blij."

"Wat doe je zowel naast je blog?"

"Naast mijn blog ga ik nog gewoon naar school. Ik ben niet hele dagen op school. De helft van de tijd volg ik les op internet, omdat ik vaak afspraken heb. Ook probeer ik me in te zetten voor goede doelen. En ik spreek natuurlijk af met vrienden."

"Ik heb gehoord dat je ook een vriendje hebt, klopt dat?" Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht.

"Ja, dat klopt. Hij heet Jay."

"Hij is ook bekent toch?"

"Ja, hij zit in een band die steeds bekender wordt."

"Hoelang hebben jullie al met elkaar?"

"We hebben iets meer dan een jaar met elkaar, maar we kennen elkaar al sinds we klein zijn."

"Oké, de laatste vraag. Heb je tips voor mensen die ook graag een blog willen beginnen?"

"Ja, natuurlijk. Ik zou zeggen, als je een blog wilt beginnen doe het gewoon. Zorg dat je er plezier in hebt. Schrijf over dingen die je ook echt leuk vindt. Maar verwacht niet dat je vanaf het begin super veel bezoekers krijgt. Iedereen begint bij het begin. Iedereen is begonnen met geen bezoekers. Maar als je het leuk vindt om te doen maakt dat niet uit. Je doet het voor jezelf en dat is het belangrijkste!" Het publiek in de zaal begint te klappen.

"Bedankt dat je hier was en ik hoop dat je nog een keer terug komt."

Ik loop terug naar de kleedkamer. Als ik de deur open doe zie ik Jay staan. Ik loop naar hem toe en geef hem een knuffel. "Ik dacht dat je niet kon komen."

"En je eerste keer op tv missen, echt niet." Zegt hij met een grijns.

"Kom, laten we naar huis gaan." Ik pak al mijn spullen en loop naar hem toe. Hand in hand lopen we naar de auto en rijden naar huis.