Het leven van een blogger

10

Ik zit al een tijdje in de auto. Als ik steeds dichter bij de bestemming aankom voel ik dat ik zenuwachtiger word. Vandaag is het eindelijk zo ver. Ik en mijn blog volgers hebben er een maand voor moeten wachten, maar over een paar uur is eindelijk mijn eerste meet up! Ik heb er super veel zin in, maar ik ben ook een beetje zenuwachtig. Als we de hoek omrijden staan er allemaal meiden te wachten voor een groot gebouw. "Ohmygosh." Zeg is zacht. Ik kijk naar al de meiden en mijn ogen worden steeds groter. Er staan zo veel mensen te wachten. De chauffeur rijd de auto naar de achteringang. Als ik door de deur naar binnen loop komt er een man naar me toegelopen. "Jij bent Megan toch?" Vraagt de man.

"Ja, klopt."

"Oké, ik ben James. Ik ben de hoofd beveiliger. Kom maar mee, dan laat ik je zien waar je kan wachten." Ik loop achter James aan naar een kamer. De kamer is niet heel groot. Er staat een bank met een tv en een tafel met wat eten en drinken. Mijn manager zit al op de bank en ik ga naast hem zitten. "Ben je er klaar voor?" Vraagt Jake.

"Ja, ik heb er echt super veel zin in. Er zijn echt super veel mensen gekomen."

"Het zijn er zeker veel. Ongeveer 500 zijn het er."

"Serieus zo veel?" Ik kijk Jake met grote ogen aan.

"Ja, echt. Maar ik wilde even de planning met je doornemen. Als eerst kunnen de mensen naar binnen en worden ze naar een plaats gebracht. Als iedereen binnen is kan je op het podium komen. Je kan daar even met ze praten en dingen over jezelf vertellen. Ze hebben dan ook de tijd om vragen te stellen. Na ongeveer twee uur gaan we naar het volgende onderdeel. Ze kunnen dan om de beurd naar je toekomen om met je te praten. Ze kunnen dan met je op de foto. Als je iedereen hebt gehad is de meet up voorbij. Het word een lange dag, dus als je een keer een pauze wilt inlassen kan dat gerust. Dan kan je naar hier komen om te eten en te drinken."

"Oké, is goed. Hoe laat gaat het beginnen?"

"Ik zal zeggen al je bijna op moet."

"Oké, bedankt."

Na ongeveer een uur zijn alle mensen binnen en kan ik het podium op. Met een microfoon in mijn hand loop ik het trappetje op. Als ik het podium oploop begint iedereen te gillen en schreeuwen. Ik krijg een fijn gevoel in mijn buik en moet lachen. Ik loop naar de bank toe die op het podium staat en ga er op zitten. "Hoi allemaal, bedankt dat jullie allemaal zijn gekomen." Begin ik mijn verhaal. "Voordat ik begin wil ik Joan bedanken voor dit geweldige idee. Joan komt uit New York en volgt mijn blog al een tijdje. Ze had bij een blogpost een reactie achter gelaten met de vraag of ik een keer een meet up wilde doen. Ik vond het een super goed idee. Ik heb gelijk mijn manager gebeld om alles te regelen en nu zijn we hier allemaal samen." Ik praat nog een tijdje over mijn leven, over mijn blog en beantwoord vragen. Als het onderdeel er op zit ga ik even terug naar het kleine kamertje om een pauze te houden.

Nu is het tijd voor de persoonlijke meet up. Om de beurd mag er iemand naar me toe komen en vragen stellen en met me op de foto. Het duurt allemaal echt super lang, omdat er zo veel mensen zijn. Het is echt zo gezellig. Alle mensen zijn zo aardig en ze zeggen allemaal super lieve dingen. Ik krijg ook echt super veel cadeautjes, wat echt super aardig is. Om zeven uur heb ik eindelijk iedereen gehad. Het was echt een super leuke, maar wel super zware dag. Ik kan niet wachten tot er weer een meet up is!