Het leven van een blogger

11

"Ohmygosh." Met mijn mond open luister ik naar de radio. Als het liedje voorbij is sta ik nog steeds met mijn mond open midden in de kamer. Toen ik de woonkamer binnen liep stond de radio aan. Toen ik hoorde welk liedje bezig was bleef ik stil staan. Het was de nieuwe singel van Jafick – de band van Jay, Nick en Finn- die nog maar een dag uit was. Zoals jullie misschien wel kunnen raden, gaat het best goed met hun band. Ze hebben gisteren een nummer uitgebracht die hoog in de itunes lijst staat. Ook zijn ze druk bezig met hun nieuwe album. Ze worden geregeld gevraagd om een optreden te geven. Laatst mochten ze zelfs bij The Ellen Show een nummer zingen. Doordat ze het druk hebben zie ik Jay niet meer zo vaak, maar gelukkig heeft hij vandaag niks te doen. We hebben afgesproken om naar een restaurant te gaan en daarna een wandeling aan het strand te maken.

Het is half zeven. Over een half uur komt Jay me ophalen en dan gaan we naar het restaurant. Ik heb dus nog een half uur om me klaar te maken. Ik heb al besloten wat ik aan ga doen. Ik heb een wit jurkje aan met bruine sandaaltjes. Voor mijn make-up heb ik het simpel gehouden. Ik heb een dun laagje eyeliner op en mascara. Op mijn lippen heb ik een licht roze lipgloss gedaan. Mijn haar heb ik log gelaten en een beetje gekruld, zodat het in mooie losse krullen hangt.

 Als het iets over zeven is gaat de bel. Als ik de deur open doe zie ik Jay. "Hey." Zeg ik. Jay komt naar me toe en geeft me een kus en een knuffel.

"Hey, je ziet er mooi uit." Zegt hij.

"Dankje, zullen we gaan?"

"Ja, laten we gaan." We lopen hand in hand naar het restaurant.

Als we klaar zijn met eten gaan we naar het strand.

"De radio stond vanochtend aan en ik hoorde jullie nummer."

"Echt? Ik wist niet dat ze onze muziek ook op de radio speelden."

"Hoe gaat het eigenlijk met jullie album?" Vraag ik hem nieuwsgierig.

"Hij is af! Hij ligt maandag al in de winkels."

"Oh, wauw. Dan moet ik maandag er maar een gaan kopen. Als ik er een heb mag ik dan een handtekening van je er op?" Vraag ik hem plagend. Er verschijn een glimlach op zijn gezicht.

"Natuurlijk mag jij een handtekening." Hij geeft me een kus op mijn voorhoofd.

"We gaan waarschijnlijk ook op tour." Ik blijf stil staan en kijk hem met grote ogen aan.

"Serieus? Dat is zo gaaf!"

"Het is nog niet zeker, eh."

"Natuurlijk gaat het wel door. Wie wilt jou nou niet zien optreden."

"Oké, als het door gaat, beloof je dat je een keer komt kijken."

"Natuurlijk kom ik kijken. Ik kom zo vaak mogelijk!"

"Mooizo." Zegt hij met een lach op zijn gezicht en geeft me een kus.