Chapter Seven

13.2K 287 15
                                    

After ng midterm exam namin dali-dali akong lumabas ng classroom, it's time to treat myself.

I smiled. Sobrang sulit ang pagre-review ko at hindi pagcha-chat sa akin ni Caiden. Paano ba naman, sabi niya sa akin hindi muna raw niya ako icha-chat or tatawagan hanggang hindi pa natatapos ang pagre-review at exam ko.

I miss him so much. Sa loob kasi ng isang taon puro chats and calls lang ang ginagawa namin.

I scanned my ID. I badly wanted to leave this school right now 'coz I really miss Caiden... so much. Plus I'm so excited to treat myself din.

At mukhang nananadya pa ang panahon. How come it started raining eh kanina tirik na tirik ang araw? Napakunot ang noo ko while searching something in my bag. No! Please not now!

Bakit ngayon ko pa nakalimutan ang payong ko?

Dahil sa gustong-gusto ko na talagang i-treat ang sarili ko. Lumabas na ako ng school ko.

I walked under the pouring rain, yes I walked, and I didn't run. Why? Have I told you before that I so love the rain? Mukhang hindi pa.

So ito ako ngayon enjoying the walk under the pouring rain. Siguro kung nakikita ako ni Caiden ngayon, he'll be mad and upset at the same time at me.

He hates it when I do this, walking under the pouring rain. Sasabihin niya sa akin...

"How many times do I have to tell you to stop walking under the pouring rain? Magkakasakit ka niyan eh. Can't you remember what happened to you the last time you do this? Nagkasakit ka. And I wasn't there to take care of you." Shocks! Grabe na yung effect sa akin ni Caiden.

Paano ba naman naririnig ko ang boses niya na parang nandito lang siya sa may likuran ko.

Wait... I slowly turned around. Am I hallucinating, how come he's here? "What? Aren't you planning to hug me or even kiss me?" He smirked. He came back! He's already back.

"Caiden..." I run towards him and hugged him so tight. "I miss you so much." I said while hugging him. He caressed my hair.

"I know and I miss you more." I can feel my face turned into red and I can definitely sense that he's grinning right now.

"Bakit hindi mo sinabi sa akin?" I asked him. Napaubo naman ako bigla.

"Surprise nga diba?"

"I thought I was just hallucinating a while ago." Sabi ko naman sa kanya. Nandito ako sa kotse niya ngayon.

Bakit parang sobrang lamig naman ata. Napatakip ako ng bibig at paulit-ulit na umubo. He looked at me. "Hinaan mo yung aircon, nilalamig ako." Napakunot naman siya ng noo.

Hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko. "Shit! I told you not to do that again." Napahawak na rin ako sa sarili ko. Kaya pala... ang init ko... mukhang may sinat na ata ako.

"Dadalhin na kita sa hospital." Napa-face palm naman ako sa naging reaksyon ni Caiden.

"Caiden, sinat lang 'to. Don't mind it. I just wanna go home and take a rest." Mas lalong napakunot ang noo.

"Can you hear yourself? Don't mind it. What if mas lalong---"I shut him up by kissing him on his cheeks. His face turned red.

Napangiti ako. He's really blushing.

"Just take me home." Sabi ko sa kanya. Hindi na naman siya umangal sa sinabi ko kaya sumandal na rin ako sa balikat niya.

I even hugged him, nilalamig na kasi talaga ako.

I had a very beautiful dream. Dumating na si Caiden. Wait... Was that a dream... Napabangon ako bigla at may nasagi pa ako and it was a very handsome guy.

It wasn't a dream. I smiled.

Napamulat siya. "How are you feeling?" Why does he have to be this handsome? At kahit bagong gising ang gwapo pa rin niya.

"Okay na ako. Ang galing ng doctor ko eh." I winked at him. Mas okay na yung pakiramdam ko ngayon.

Grabe! Hindi na ako nadala, last time ganito rin ang nangyari sa akin. Wala si Caiden sa tabi ko nun at wala sana akong balak sabihin sa kanya kasi nga mag-aalala lang siya kaso yun nga sinabi naman ni mama.

Kaya nung tumawag siya na-sermonan pa niya ako. He's like a worried boyfriend. I smiled at that thought.

"Why are you smiling like that?" He asked curiously.

"Secret." Dinilaan ko pa siya at tumayo na ako.

"Secret pala ha." I think I will not like what he's planning to do. Mabilis siyang nakalapit sa akin at sinimulan na niya akong kilitiin sa aking baywang.

"Wahahahhaha! Caiden!!! Ahahhaha! Stop!!! I hate hahahahaha! You!!! Ahahhahha!!!" I keep on laughing. Malakas talaga ang kiliti ko sa may baywang ko.

"I love you too." Patuloy pa rin siya sa pagkiliti sa akin. "I'll never stop doing this or you're going to tell me why you're smiling." He smirked.

"Hahahahaha!! Oo na! Ahahhaha! Sasabihin ko na!" I even raised my hands na parang sumusuko na. He stopped.

"I'm smiling because..." Binitin ko muna siya. Kumunot naman ang noo. "I'm smiling because I'm thinking about you. You being a worried boyfriend." I grinned. He blushed.

"But I forgot you're not yet my boyfriend." Nawala naman ang mga ngiti sa labi niya.

"Eh di gawin mo akong boyfriend. Sinasagot na kita." He smirked. Mas lalo talaga siyang gumwapo.

"Wow ha! Ako pa talaga ang sinasagot mo." Ngumiti siya ng nakakaloko. "Pero kung gusto mo talagang maging girlfriend ako. Ligawan mo muna ako."

"Liligawan? Akala ko kasi nung kiniss mo ako kanina sa cheeks---" Tinakpan ko yung bibig niya baka marinig pa kami ni mama, jusko! isipin pa nun hindi man lang ako nagpakipot.

"Tsk. Nag-blush ka nga eh. Kung ayaw mo akong ligawan, eh di wag." May halong pagtatampo sa boses ko.

"Aw. Nagtampo ang prinsesa ko. Syempre liligawan muna kita. And about dun sa kiss sa cheeks, I'll take that as a good luck kiss and lucky charm." He winked at me. Napangiti naman ako.

He looked straight into my eyes, dahan-dahan pa siyang lumapit sa akin. I know he's going to kiss me on my lips but before he could do that...

"Save that kiss until you're officially mine and I'm officially yours." He smiled and hugged me instead.

And Then He Came Back [Completed-2015]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon