And Then He Came Back [Completed-2015]

Chapter Eight

Things really happened so fast. Graduate na ako sa kursong Accountancy and I was so blessed kasi I graduated as our batch's Magna Cum Laude.

Habang si Caiden naman he's managing their company here in the Philippines.

Akala ko ay yung company nila sa ibang bansa ang ima-manage niya but I'm glad pumayag ang lolo niya na yung company na lang nila dito sa Philippines ang i-manage niya and he's staying with his mom, gumaling na rin kasi si tita.

Hindi lang yun, sikat si Caiden because at the age of 21 he managed their company at sobrang successful na rin niya.

Imagine, bagsak na kasi talaga ang company nila dito sa Philippines unlike sa ibang bansa pero he managed to bring back the success of their company kaya naman tinitingala siya ngayon ng ibang businessmen. In fact, na-featured pa siya sa iba't-ibang magazines. Oh diba? Ang galing lang at proud na proud talaga ako sa kanya.

"Hello good morning, I would like to see Mr. Caiden Fuentes." Sabi ko sa may front desk sa lobby ng company nila.

Sobrang laki, lawak at ganda ng company nila, kitang-kita ang ebidensiya na sobrang successful na nga talaga ng lalaking pinakamamahal ko.

"Good morning Ma'am, may appointment po ba kayo kay Mr. Fuentes." Napakunot ako ng noo. What is she talking about? Appointment for what?

"Sorry, wala akong appointment but he texted me na pumunta ako dito." First time ko kasing pumunta rito and I was busy studying for our board exam kasi next month na yun.

Napansin kong natawa yung dalawang babaeng nasa front desk. Is it just me or they're really laughing because of me?

"Miss kung sasabihin mong girlfriend ka ni Sir, gasgas na po yang palusot na yan, or pwede mo rin naman pong sabihin na asawa ka niya kaso miss wala pang asawa si Sir kaya hindi pa rin kapani-paniwala." I don't get it. Anong tingin nila sa akin nanloloko or nangtri-trip lang? Dahil sa inis ko tumalikod na lamang ako sa kanilang dalawa.

"Hays, grabe talaga 'no? Mga desperada para lang makita si Sir Fuentes." What the fuck? Desperate? Me? Pigilan niyo ako at baka kung anong magawa ko sa mga tsismosang 'to.

I immediately dialed Caiden's number.

"Where are you?" I asked hoping he's feeling how irritated I am right now.

"Nasa puso mo." Dapat kiligin ako pero mukhang nawalan na talaga ako ng gana dahil sa dalawang babaeng yun. Pasalamat sila at mahaba ang pasensiya ko.

"I'll just go home if I don't see you in 5 minutes dito sa lobby niyo." Bigla naman siyang nawala sa kabilang linya. "Hey, I'm still talking---" And then I feel his hug from my back. I slowly turned around to face him.

"Sorry." He kissed me on my forehead. Bigla namang nawala lahat ng inis na naramdaman ko kanina.

Napatingin naman ako sa dalawang babaeng nasa front desk, halata sa kanila ang gulat and at the same time takot na baka magsumbong ako kay Caiden at mapatalsik sila sa trabaho ngayon mismo.

Pero dahil mukhang pinagsisihan naman nila yung nangyari kanina ibinaling ko na lang kay Caiden yung tingin ko.

"Bakit ganyan yang mukha mo?" He looks so tensed and fear is clearly shown on his face.

He hugged me so tight.

"Natakot kasi ako na baka kapag umalis ka, iwanan mo na talaga ako." I was touched. Kaya mas lalo ko siyang minamahal eh.

"Kaya nga gustong-gusto ko na talagang maging akin ka." I'm not yet his girlfriend but I know soon...

Napag-usapan kasi namin na kapag nakapasa ako sa board exam next month ay sasagutin ko na siya kaya bihira na rin kaming magkita kasi sobrang busy talaga sa pagre-review pero we still talk to each other kahit sa phone lang.

He'll call me before I start reviewing, after reviewing and before sleeping. He'll even ask if I already ate my breakfast, lunch and dinner and said random stuff and he never failed to say I love you every time he'll call me. "But don't worry I'll never get tired of waiting until the day you're finally mine." Ibang klase talaga magpakilig ang isang 'to.

"Halika na nga. Ang dami nang nakatingin sa atin oh." Nahihiya kong sabi sa kanya, he knows I don't feel comfortable with too much attention.

"I just want to show them that I'm with the girl I want to spend the rest of my life with." I am definitely blushing right now. "Wait lang ha." He held my hand at mukhang may kakausapin pa siya. Mukhang yung secretary niya, kilala ako nung secretary niya kaya ngumiti ito sa akin.

"Good morning Ma'am." Bati niya sa akin. Napansin ko naman yung dalawang nasa front desk mukhang gulat na gulat pa rin sila sa mga nangyari.

I just smiled at them para maalis na yung kaba nila. Napabuntong-hininga pa silang dalawa at sabay na ngumiti sa akin.

"Good morning din." Sabi ko naman sa kanya.

"Hmm. Ms. Perez, please cancel all my appointments and meetings today. May date kasi kami ng asawa ko." He looked and winked at me.

"Okay po. Enjoy your date Ma'am and Sir." Nag-thank you kami ni Caiden and after that ay dumiretso na kami papunta sa parking lot and I can still sense those eyes were still looking at us.

Nakarating kami sa parking lot at mahina ko siyang pinalo sa braso. "What?" He asked.

"Anong asawa ka diyan?" Kunwari ay naiinis ako pero sa totoo lang ay kinilig talaga ako sa sinabi niyang yun kanina.

"Masama bang mag-assume?" He pouted. Napatingin ako sa lips niya.  Napalunok pa ako, why am I feeling so nervous tsaka hindi ko maalis yung tingin ko sa mga labi niya. I want to kiss him...No! Ano ba 'tong iniisip ko.

"Tsaka magiging asawa rin naman kita." He smiled. Why does he have to be this handsome? Kahit saang angle ang gwapo niya pa rin. "Are you done thinking how handsome I am?" Namula ang buong pisngi ko. Napansin niya pala yun.

"Ang yabang mo!" At pumasok na ako sa kotse niya. I heard him laughed.

"Really?" His eyes widened. Nandito kami sa isang park ngayon at kasalukuyang nakaupo sa bench "Bakit hindi mo agad sinabi sa akin?" Kinwento ko kasi sa kanya yung nangyari kanina sa may lobby, about those two girls at the front desk.

"I just thought you'll fire them right away once I told you." I smirked.

"Hind ah." Hindi siya convincing. Natawa tuloy ako.

"Wala ka bang tiwala sa akin, pagsasabihan ko lang sila at ikaw naman ang tatanungin ko kung anong gusto mong gawin ko sa kanila. But I'm sure you'll not let me fire them." He smiled. Tama siya. Hindi naman ako ganun kasama.

Just because they don't recognized me and thought I'm just a random girl wanting to see their boss, ay hahayaan ko na silang mawalan ng trabaho. Sana nga lang ay may natutunan sila sa nangyari .

Natahimik na lang kami bigla. But it wasn't an awkward silence, in fact it's like were still talking kahit tahimik lang kaming dalawa.

After a moment of silence. "You tired?" He said that broke the silence. "Gusto mong pumunta na lang muna tayo sa bahay namin. And then we can play there." Napakunot ang noo ko. "At my room." My eyes widened at ngumiti pa siya nang nakakaloko.

"Baliw ka talaga." Hinampas ko siya sa braso niya. "Hindi ako sasama sayo." I said while laughing, I know he's just joking.

"Ah ganon?" But before he does what he's planning to do I run as fast as I can. Alam ko namang kikilitiin na naman ako niyan. "Hey! Wait for me."

"Ayoko nga! Bleh!" Dinilaan ko pa siya. Para kaming mga bata and it reminds me of our childhood memories wherein I know from the very start that this guy is the one I want to love for the rest of my life.

Dahil sa kakamadali ko sa pagtakbo natalisod pa ako. The next thing I knew, I'm falling but I'm glad...

"I got you." This guy caught me.