Dark Pretender ( Completed )

Chapter ONE

Someones's POV

Gusto kong magwala!

Gusto kong sumigaw!

Bwisit!

Bakit hindi pa siya na tuluyan?

" Is he okay now, Doc? " I asked. Putangna! Sayang efforts!

Ilang beses ko na bang pinagtangkaan ang buhay niya? Tss! Napakabait sa kanya ng diyos niya! Tangna!

When the doctor said, he's fine and nothings bad at idadala na ito sa ibang kwarto at umalis na muna ako doon.

Hanggang Kailan ba siya magpapakabuhay na para bang ipis? Ilan buhay pa ba ang meron siya para mabuhay siya sa patibong na mga ginagawa ko para mamatay siya?.

I sat in front of my parents grave. I wiped my tears, before I spoke.

" Im sorry, Mom and Dad. I failed again, I failed again to kill him! " and my tears start to drop again. Hindi na ako nagtagal doon baka magising na siya.

At baka magtakha.

Ayokong mabulilyaso ang lahat, ang gusto ko bago niya malaman ang lahat ay isa na siyang bangkay at inuuod na!

**
Kurt's POV

I smiled. When I open my eyes, I saw her. I saw her lovely and beautiful face.

" Kurt! " she huged me tight and starts to cry. Silly woman! Sabing huwag na huwag akong iiyakan eh.

" Kanina pa iyak ng iyak iyan, ang sarap na ngang jombagan eh! " ika naman ng bestfriend ko. Napa iling nalang ako sa kanya atsaka nalang ako sa girlfriend ko itinuon ang pansin ko.

Kahit anong mangyare saken, mahal na mahal ko parin siya. Siya lang, at wala ng iba pa.

" Ahh nga pala, " na pabalik ang tingin ko kay Angelie " Your parents can't come, alam mo na, " atsaka ito nagkibit balikat " Busy, atsaka okay ka lang naman daw. Kaya there's no worried about daw. Hay mga parents mo Kurt Sales, ang sarap ihagis sa pluto! Mga walang pakialam sa'yo! Mamamatay ka nalang, nasa trabaho pa sila! " I can't blame angelie na magsalita ng ganiyan sa mga magulang ko. Dahil sabay kaming lumaki nito. At alam nito sa simula palang, kung ano na ang nangyayare sa buhay ko at kung anong meron kong klase na mga magulang.

" Its okay, as much as nandito sa tabi ko si Algianna, I'm fine. And also you, kaya hindi ko na sila kailangan "

" Tss! Isinali mo pa ako sa kalandian mo! Diyan na nga kayo! Hayy! Nakakapangilabot ka talaga kahit kailan Kurt! " sabay labas, natawa nalang ako sa kanya.

" Hey baby, I'm fine. There's nothing to cried of " I hold his two shoulder and face her to me. I wipe her tears and then kiss her on his lips " I know you're worried about me, but there's nothing to cry. Alam mo naman na, ayaw na ayaw kitang nakikita na umiiyak hindi ba? " she nod while sobbing. Niyakap ko nalang muli siya ng mahigpit at ganun rin ito saken.

" Next time, if there's time na mangyare ulit ito saken. Don't cry okay? Cause I know there's a reason why are happening all this accidents of mine "

" How can I do that, if I know that you're in danger and nearly to leave me? " ngumiti ako atsaka ko siya hinalikan sa buhok.

" Ang hirap talagang maging gwapo Baby "

" Kurt! Huhuhu " hay, napaka iyakin talaga nitong baby ko. Kaya mahal na mahal ko siya eh.

*

Na discharge din agad ako sa hospital dahil hindi naman malala ang nangyare saken. I got wound only on my elbow and nothing more. Hindi ko nga alam kung paano ako nasagasaan that day eh. Nasa village kasi ako at naglalakad tapos ayun, nawalan na ako ng malay ng mabilis na binangga ako ng isang kotse na mabilis kung umandar. At alam kong sadya iyon. Dahil nasa side walk ako at hindi nakakalat sa daan.