ENİŞTEMİN KARDEŞİ

12. Bölüm

İşte şimdi.Tam şimdi kurtulmuştum geçmişin yükünden.Kendimi ve kalbimi yıllarca bir kutuya kapatmıştım.Önüme aşılmaz duvarlar örmüştüm.Eğer Emre bu duvarları aşamamış olsa , kalbime bir şekilde sızmayı başaramasa hala aynı duvarlarla yaşamıma devam ediyor olacaktım.Neden ? Şuan benim için herşeyden vazgeçmeye hazır olan adamın geçmişteki aptal hatası yüzünden.

"Sen iğrenç bir adamsın. Dedim ona iğrenerek bakarken.

"Deniz.

"Yıllar önce bana yaşattıkların yüzünden ne kadar acı çektim biliyor musun ? Şimdi aynı şeyi Dideme yapmaya çalışıyorsun.

"Seni görünce hiçbir şeyin önemi kalmadı artık.Sadece sen varsın.Bana inan.

Ona bakınca iğrendim.Ben yıllarca bu kadar iğrenç bir adamın yasını mı tutmuştum ? Bu kadar kişiliksiz biri için mi acı çekmiştim ? Yazık.

"Ama benim içimde artık sen yoksun. Dedim bir çırpıda.

"Bence yalan söylüyorsun.

"Ben seni çok sevdim.Hemde çok.Yıllarca Arda bana bunu neden yaptı ? Diye düşünüp durdum.Ama artık değil.Yıllar önce sana hissettiklerim şuan arabanın içinde sabırsızca beni bekleyen o adama hissettiklerimin yanından bile geçemez.Geç kaldın.

"Yapma Deniz.

Güldüm ve onu orada bırakıp arabaya döndüm.Emre arabayı çalıştırıp ordan uzaklaşırken yılların intikamını aldığımı biliyordum.Emre sokaktan çıkınca arabayı uygun bir yere çekti.Gerilmiş yüz hatlarını bana çevirdi.

"Ne söyledi ?

"Tahminin var mı ? Dedim dalgaya vururken.Üzgün hissetmiyordum.Aksine hiç olmadığım kadar rahat hissediyordum.Kendime güvenim gelmişti.

"Deniz. Diye kükreyince kahkaha attım.

"Sen ne kadar kıskanç bir adamsın ya.

"Sinirleneceğim şimdi.

"İnan hiç önemli birşey söylemedi.Ben hallettim.Canımız sıkılmasın.Hadi beni eve bırak çok yorgunum.

"Öyle olsun bu seferlik.

"Gerçekten mi ? Dedim şaşırarak.

"Ne gerçekten mi ?

"Ne söyledi ? Diye başımın etini yemeyecek misin ?

"Bana güven dedin.Güveniyorum.

"Teşekkür ederim. Dedim.Emre gülümserken elimi tuttu ve dudaklarına götürdü.Onunla o kadar mutluydum ki.O kesinlikle benim bu dünyadaki şansımdı.Emre arabayı çalıştırıp beni evime götürdü.

"Buyrun Deniz hanım.Şoförünüz olduk iyice.

"Memnun değilsen ulaşımımı kendim de sağlayabilirim.

"Bilmez miyim ?

"Ne demek o şimdi ? Sağlayamaz mıyım ?

"Bence beni görmezsen özlersin.

"Ona ne şüphe.

"Efendim.

"Evet.Özlerim.Ya sen ? Dedim.İçimden geldiği için söylemiştim.Kıvırmanın anlamı yoktu.Vereceği cevabı da çok merak ediyordum.

"Ben özlemem heralde.

"Defol git Emre. Dedim arabanın kapısını açarken.Emre kolumdan tuttu.

"Ben seni göremezsem nefes alamam.

Bir anda gözlerine kitledim gözlerimi.

"Sen ne zamandan beri bu kadar romantiksin.

"Çok olmadı. Diyince kahkaha atıp yanağına bir öpücük kondurdum.