ENİŞTEMİN KARDEŞİ

7. Bölüm

Multimedia : Arda Askan

İyi okumalar

Yıllardır yaşadığım korkularımın ve en kötü yıllarımın sebebi olan adam 7 sene sonra tamda karşımda duruyordu.Yüzüne oturan olgun ifadeden başka pek bir değişme yoktu.Birazda boyu uzamıştı sanki.Vücutta yapmıştı.Ama mavi gözleri aklıma kazındığı gibi kalmıştı.Batasıca dünya bu kadar mı küçüktü ? Arka komşumuzu bile bazen aylarca görmezken kaderin bana yaptığı kahpelik değilde neydi ? Kalbim göğüs kafesimde tekrar parça parça olurken olduğum yerde bir çok sese sağır oldum. Ben güçlüydüm değil mi ? Hep kendimi yenilmez sanırdım.Yaralarımın tekrar kanayacağını nerden bilebilirdim ki? Ardayı tekrar görmenin nasıl hissettireceğini hep merak etmiştim.Ve hiç iyi hissettirmiyordu. Bu adam yaşadıklarımın hayaleti , yaşayamadıklarımın katiliydi.Fon müzikle birlikte sahneye çıkıp ilk danslarını ederken kalbimin acısıyla sandalyeye gömüldüm. Hiç beklemediğim anda böyle karşıma çıkmaya hakkı yoktu.Gözümden akan bir damla yaşla geçmişim bir daha gözlerimin önünden geçti.En çok onun için gözyaşı dökmüştü bu gözler. Lanet olsun ki bu adamla ilgili bir tane bile iyi anım yoktu.Hep en kötü hatıralarımın başrolüydü.Neden şimdi ? Neden yeni yeni düzene giren hayatıma yeniden dahil oldun ki ? Lanet herif.Emre'nin uzaktan beni izlediğini farketmemle gözlerimdeki yaşları sildim.Onu yok sayarken ben sanki 17 yaşıma yeni dönmüş gibi hissediyordum.Arda ve Didem yerlerine geçince bende kapıya yöneldim.Onunla karşılaşıp konuşacak cesaretim yoktu.Arkamdan Didemin seslenmesiyle olduğum yerde durdum.Gözlerimi kapatıp olduğum yerde tepinmek istedim.Allah aşkına beni bir rahat bırakın diye bağırmamak için zor tuttum kendimi. Yüzüme sahte bir gülümseme yerleştirip ona döndüm.

"Nereye Deniz ? Aşk olsun. Gidiyor muydun ? dedi Didem burukça

"Benim acil bir işim çıktı.Ne olur kusura bakma .

Hep aynı yalan.Gitmem gerekli.Beni rahat bırakın diyemiyorum ki.Kaçıyorum çünkü nişanlın eski sevgilim diyemiyorum.Gidiyorum çünkü senin nişanlın benden hayatımın en güzel yıllarını çalan adam diyemiyorum.Doğruları soylemek zor geliyordu bende yalan söylüyordum.

"Hayatta olmaz.Ne işin varsa iptal et.Hem daha nişanlımla tanışmadın.

Kalbime atılan oklar sıklaşınca nefesim kesilecekmiş gibi oldu.Sanki iyi gelecekmiş gibi yüzümdeki acı gülümseyi dahada büyüttüm.Canımın yandığını belli etmemeye çalışırcasına gözümde akmak için bekleyen yaşları geri postaladım.Hep aynı taktik .İçin kan ağlasın ama sen yinede gülümse.

"Sonra tanışırız.Kaçmıyorum sonuçta.Yine görüşürüz.

"Tamam illaki gideceksen.Bekle Ardayı çağırayım.

Hızla yanımdan uzaklaşınca "Lütfen çağırma.O kadar güçlü değilim. diye fısıldadım.Ardayla karşıdan bir şey konuşarak geldiklerinde arkamı döndüm.Onunla karşılaşmak konuşmak istemiyordum.Ben hep kendimi düşünüyordum.O ne hissedecekti ? Yıllar önce aldatıp tüm okula rezil ettiğim kız nişanlımın arkadaşıymış.Vay be o zaman ne dalga geçmiştim , ne gülmüştüm salak kıza mı diyecekti acaba ?

"Deniz ?

Önümü dönünce Ardanın mavi gözleriyle buluştu gözlerim.Arda beni tanımasıyla kuvvetlice yutkundu.Bende gözlerimi kaçırıp acı bir şekilde Dideme baktım.

" İşte nişanlım Arda.

Gözlerinin içine bile bakmadan hızlıca elimi uzattım.Onunla hiç tanışmamış gibi yapmak daha iyi gibiydi.Ne diyecektim ki Dideme ? Ya Emre sorarsa ? Yok hayır .Hayır.En mantıklısı hiç tanışmamış gibi yapmaktı.

"Deniz. dedim kendimi tanıtırcasına.

"Arda dedi mahçup gülümsemesiyle.Evet.Seni çok iyi tanıyorum Arda.Gözlerimiz ve ellerimiz birleşince kalbim acıyla dalgalandı ama Emre'nin yanında olan tepkimelerden yarısını bile yaşamamıştım.Buna şaşırdım.