Haftasonu... SONUNDA! Zor bir sınav haftasından sonra rahatlamaya ihtiyacım vardı. Kulaklıklarımı kulağıma geçirdim ve müziği açtım. Nottan beri resme dokunmamıştım. Sonunda boya kalemlerini çıkardım ve Kaan'ın da resmine bakarak resmi tamamladım. Gerçekten benzemişti.
***
Hava güzeldi. Sonunda Zeynep'i ve inatçılığını mağaza gezmeye ikna etmiştim. Apartmanın kapısının önünde daha önce hiç görmediğim ama bir yandan da tanıdık gelen bir araba vardı. Pek umursamadım. Sonuçta Nişantaşı'nda park yeri bulmak büyük sorundu ve insanlarda buldukları ilk yere park ediyorlardı. Biraz bekledim ama gelen geçen olmadı. Ben de umursamayıp yürümeye başladım. Ama gerçeği söylemem gerekirse arabanın kime ait olduğu beynimi kurcalamıyor değildi.
Beş dakikalık bir yürüyüşten sonra Zeynep'le buluşmak için anlaştığımız kafeye gelmiştim. Beni içeride bekliyordu. İkimiz de birer kahve aldık ve oturduk. Hangi mağazaları gezeceğimizin planını çıkardık. Kahvelerimizi bitirdikten sonra çıktık. Kaan konusunu açmamak için sözleşmiştik sanki. Civardaki bütün spor mağazalarını ve benim de ısrarlarım ve isteklerim üzerine bir kaç tane de giyim mağazası gezdik. ' Erkek fatma ' olduğumu söyleyen çok kişi vardı. Kaan'ın da beni sevmeme nedeni buydu zaten. Ama sanılanın aksine erkek fatma falan değildim. Aksine gereksiz derecede duygusal bir kızdım. Elimizde onlarca torbayla son mağazaya girdik. Mağazanın yanında duvara dayanmış bir adam vardı. Şapka takmıştı. Saçları görünmüyordu. Zeynep tam spor mağazasına girerken adam bana baktı. Zeynep'in işinin uzun süreceğini bildiğim için dışarıda kalmayı yeğliyordum. Zaten sevdiğim bir mağaza değildi.
Tam ben de adama döndüğümde bana eliyle gel işareti yaptı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İsimsiz Aşk
ChickLit" Git! " diye bağırdım karşımdaki çocuğa. Bağırmaya çalıştım belki de. Sesim o kadar güçsüz çıkmıştı ki, daha çok ölüyor gibiydim. Gözlerine son bir defa baktım. Beni kandıran, yalan söyleyen gözlere. Kendi zindanında yaşarken, benim hayatımı da hat...
