Sabah uyandığımda aklıma çekmecenin dibine tıktığım o not geldi. İŞTE! Örüntünün eksik parçasını bulmuştum! Hemen yataktan fırladım ve post-itlerin durduğu duvara gittim. Hemen bir kağıda
6- Bilinmeyen not. Yazdım. Bu notu kimin bıraktığını gerçekten merak ediyordum. Çekmeceyi açtım ve notu çıkardım. Açtım. Ve tekrar okudum sadece ' güzel olmuş bence tamamla ' yazıyordu. Her kim yazdıysa el yazısı düzgündü. Bir umut içerisinde kağıdın arkasını çevirdim. Ama ne bir adres ne de bir isim vardı.
Kağıdı tekrar çekmeceye koyduktan sonra bu örüntü üstünde kafa yormaya başladım. Ama herşeyin sonucu tek bir soruya çıkıyordu:
BUNLAR KİMDİ?
Bu notu koymak için birinin odama kadar gelmiş olduğunu hatırladım. İkinci katta oturuyordum. Çok yüksek değildi ama bu kata kadar tırmanabilecek kimseyi tanımıyordum. Belki o kişi tekrar gelir diye akşam telefonumu masama dayayıp video kaydı yapmaya karar verdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İsimsiz Aşk
Genç Kız Edebiyatı" Git! " diye bağırdım karşımdaki çocuğa. Bağırmaya çalıştım belki de. Sesim o kadar güçsüz çıkmıştı ki, daha çok ölüyor gibiydim. Gözlerine son bir defa baktım. Beni kandıran, yalan söyleyen gözlere. Kendi zindanında yaşarken, benim hayatımı da hat...
