P.o.v koen
Ze namen haar mee...
Ze reden weg...
Ik had de man eerder gezien...
Ik haatte hem...
P.o.v Floor
We waren allemaal geschrokken en iedereen zag spierwit. Het was moeilijk om onze emoties te verbergen, zelf de chef had waterige ogen toen hij in de ambulance stapte. We namen de man mee in de auto en reden naar het kantoor. We moesten wachten tot de chef terug kwam voordat we hem verhoorden, dus we dropten hem in de cel. Ik had het gevoel dat Koen meer wist over de man. Ik besloot om hem er later op aan te spreken aangezien hij te geschokt was (net als ik). Ik ging naar huis. Ik moest nog de rest van mijn nachtrust inhalen.
P.o.v chef
Ik was direct meegegaan met Tineke.
Ik zat op dit moment te wachten in de wachtzaal om nieuws, maar er kwam geen. Ik dacht aan Tineke... Wat had zij niet allemaal meegemaakt? Haar zus, verlamd en nu ontvoerd. Ze waren haar al meer dan 3 uur aan het opereren. Wat zouden de agenten nu doen? Ik hoopte dat ze hadden geluisterd en de man in de cel hadden gestoken.
"Meneer?" Ik werd uit mijn gedachten gehaald door de dokter die op mijn schouder tikte.
"We zijn klaar met de operatie, maar ze zal nog op intensive care in een coma liggen. Het is beter dat u het ziekenhuis verlaat en gaat slapen. Het zou wel eens lang kunnen duren voordat ze ontwaakt"
Ik knikte "maar kunnen we haar dan niet bezoeken?"
"Normaal mag het niet, aangezien er niet veel mensen mogen op intensive care komen op bezoek. Alleen dichte familie. Maar ik maak misschien een uitzondering voor jullie, op voorwaarde dat er maar 1 persoon per keer komt."
Ik stemde toe en vertrok uit het ziekenhuis...
