P.o.v Tineke
Ik keek naar hem en hij keek naar mij
Zijn ogen blonken
Ik wilde spreken, maar het ging niet, ik kon mijn lippen niet bewegen
Het geluid van de stilte overheerste
P.o.v Koen
Het moest wel vijf minuten geduurd hebben voordat ik het besefte. Tineke keek naar mij, levend met haar ogen open. Tineke was wakker! Tranen van blijdschap sprongen in mijn ogen, ik legde mijn handen over mijn mond en dankbaar zakte ik op de grond waar ik enkele minuten bleef zitten. Daarna stond ik recht en nam ik haar hand terwijl ik zachtjes over haar gezicht wreef.
'Tineke, je zou eens moeten weten hoe blij ik ben! Ik dacht echt dat ik je kwijt was'
Ze glimlachte en deed haar ogen terug dicht, ze was moe, dus ik besloot om eventjes naar buiten te gaan en de dokter te roepen.
De glimlach verdween niet meer van mijn gezicht.
Ik heb enkele hoofdstukjes geschreven, ze zijn zeer kort, maar het zijn hoofdstukken
