P.o.v Floor
We waren allen zeer bezorgd over de chef zijn vrouw, die in hetzelfde ziekenhuis lag van Tineke. Daarom had ik ook besloten dat ik nadat ik Tineke had bezocht, vandaag was het mijn beurt, de vrouw van de chef zou bezoeken. "Ik hou jullie op de hoogte" zei ik na de werkdag en ik vertrok naar het ziekenhuis.
Even later kwam ik met mijn autootje de immense parking van het ziekenhuis opgereden, met een voeten als lood begaf ik me naar de afdeling waar Tineke lag. Voorzichtig kwam ik de kamer binnen en zag Tineke liggen aan een ademhalingsapparaat ik vocht tegen de tranen. "Tineke toch, we missen je... Koen is er kapot van... Ik weet dat je zal blijven vechten! Je bent echt een sterke vrouw, net als de vrouw van de chef... Ja ze ligt hier ook, je bent niet alleen..kom,gewoon terug! We hebben u nodig!"ik barste in tranen uit en verliet de kamer.
Voor een.tweede keer die dag passeerde ik het onthaal. Daar vroeg ik waar de chef's vrouw ligt "op kamer B324 derde.verdiep linker kant" ik bedankte de vrouw en ging naar de kamer. Daar aangekomen zag ik,de chef zitten, hij had duidelijk enkele tranen gelaten maar leek al een beetje vrolijker.
"Floorke" zei hij met een kleine glimlach
"Dag chef hoe euh... Hoe gaat het met uw vrouw" vroeg ik weifelend bang om slecht nieuws te krijgen
"Wel, de dokters zeggen dat het niet zeer ernstig is. Ze heeft een hersenschudding en een paar gekneusde ribben,maar ze weten wel niet hoe haar staat zal zijn als ze wakker wordt" vertelde hij .
" het komt goed, dat weet ik zeker" zei ik bemoedigend.
