P.o.v Koen
Tineke... er was iets met Tineke! Zonder dat ik haar liet uitspreken, liep ik Caitlyn bijna omver toen ik in vliegende vaart naar boven wilde gaan. Zenuwachtig drukte ik op de knopjes van de lift terwijl de mensen raar begonnen op te kijken. Toen de lift te lang over zijn tocht bleek te doen, gooide ik de deur naar de trappenhal open, die tegen de neus van een verpleegster knalde. Ik prevelde iets wat op sorry leek, waarna ik de trappen beklom alsof mijn leven er van af ging. Helemaal bezweet kwam ik aan op de verdieping waar Tineke lag.
'Meneer is alles oke?'
Ik draaide me bruusk om en keek op naar een of andere dokter die hier werkte.
'Euh... ja... neee... ja, ik moet verder!' En ik begon terug te lopen.
'U mag hier niet lopen', hoorde ik hem zeggen, maar het kon me niets schelen, ik moest weten wat er met Tineke was.
Eindelijk kwam ik aan de deur van haar kamer, mijn hand lag al bibberend op de deurklink. Wat zou er gebeurd zijn? Ze mocht niet dood gaan, ze was mijn alles. Ik zakte neer tegen de deur terwijl ik tranen probeerde in te houden.
Ik schrok op toen een verpleegster voor me kwam staan. Toen ik opkeek zag ik de verpleegster die de deur tegen haar neus had gekregen en die nu met een zakdoekje haar bloedneus probeerde te stelpen.
'Sorry..' zei ik met neergebogen hoofd, 'Ik...'
'Het is oke, ik snap het hoor, U zou beter binnengaan.'
De verpleegster hielp me recht en ik deed de deurklink naar beneden.
En daar lag Tineke, ik keek naar haar...
En zij keek naar mij.
Dus sorry alweer, heb het heel druk, zit volop aan het leren ;( ik probeer te posten, volgende week dinsdag heb ik mn examen, dus daarna miss.
