P.o.v Brigitte
Ik legde mijn hand troostend op de schouder van de chef nadat ik de ambulance had laten oproepen. Hij Staarde naar zijn vrouw die doodstil lag onder aan de trap, terwijl hij enkele ontsnapte tranen wegveegde.
"Ik had moeten bellen" zij hij terwijl zijn schouders schokten.
"Chef, je was verblind van verdriet, je kon er niets aan doen" zei ik "en... Ik weet zeker dat uw vrouw erdoor komt, zeker als ze zo sterk is als u"
De chef glimlachte zachtjes "merci Brigitteke"
Na dat moment kwam de ambulance aan die vervolgens de chef en zijn vrouw wegvoerden...
P.o.v Roger/chef
Het is allemaal mijn schuld! Ik ijsbeerde door gangen van het ziekenhuis en foeterde mezelf uit. Het moment bleef als een film door mijn gedachten ronddwalen...
"Roger!" Riep mijn vrouw onder aan de trap, " kom haast je een beetje" ik hoorde haar sloffen op de trap. "Zeg ik lig hier nog half te slapen en jij zit hier mij wakker te schreeuwen." Riep ik dan maar geërgerd. Ze kwam de kamer binnen, rolde met haar ogen en trok de lakens van bed. "Sebiet kom je nog te laat." Ik zuchtte overdreven, net alsof ik een klein kind was (ik moest echt iets doen aan mijn ochtendhumeur) " alsof jij nooit te laat komt! Ik kom één keer bijna te laat en je roept hier op mij en jij komt iedere keer te laat!" Oei... Had ik beter niet gezegd... "Awel als het zo zit, kan je alles wel alleen doen zeker ? Probeer maar eens je eigen hemd te strijken" ze ging de trap af " sorry schat zo bedoelde ik het niet. Ik.." Maar verder kwam ik niet... Mijn vrouw misstapte op de trap en viel naar beneden met een ijselijke schreeuw raakte ze hard met haar hoofd de vloer en bleef roerloos liggen...
Ik werd uit mijn gedachten opgeschrikt door de dokter die voor mijn neus stond.
Sorry... Maar ik denk dat mijn enige schrijfkunsten (huh heb jij da ooit gehad) zijn verdwenen ahja het verhaal zal een beetje sneller gedaan zijn dan ik eerst dacht. Maar ik heb een vraagjeh... Willen jullie dat ik elke dag post of in één dag alles? Of iets anders? Zet het in de comments! Ps: proficiat aan de mensen die het nog volhouden om dit verhaaal te lezen ;)
