P.o.v Koen
Ik heb al dagen niet geslapen en lig dan ook half in slaap als ik papierwerk doe, mijn ogen vielen dan ook juist dicht als Brigitte me riep. "Koen kun je even komen?" We liepen binnen in de lege verhoorkamer. Vragend keek ik het tweetal aan. "We moeten je een paar vragen stellen, zet u"
"Dus..." Begon Eric "meneertje Reniers beweerd dat jij achter de ontvoering van Tineke zat, omdat je haar haatte... En dat je daarom hem hebt ingeschakeld"
Dachten ze.. Dachten ze echt dat ik... "Wat denken jullie nu zelf?! Tineke is mijn allerbeste vriendin! Ik zou niet zonder haar kunnen!" Riep ik met tranen in mijn ogen. Eric en Brigitte bleven er rustig onder "koen, het was gewoon voor de zekerheid, we weten dat jij er niet achter zit, we geloven je" er was even een stilte
"Koen, je bent Tinekes beste vriend, is er nog iets dat je ons willen vertellen?" Zei brigitte dan stil.
Ik schudde mijn hoofd, ookal wist ik wel iets. Brigitte en Eric maakten aanstalten om weg te gaan.
"Brigitte, Eric er is toch iets" ze gingen weer zitten "vertel maar"
"Hij... Hij was Tineke haar lief" zei ik "ik heb ze zien kussen vroeger" een steek van jaloezie joeg door mijn lijf.,
Eric en Brigitte bedankten me, en ik begroef mijn hoofd in mijn handen en tranen begonnen te vloeien. Ik mistte Tineke!
Op het einde van de werkdag ging ik naar huis, waar er een brief in de brievenbus zat.
Hallo Koen,
Ik ben verliefd op je.. Op je bruine ogen...op je lach..'
Zelfs als je triest bent.. Ik hoop dat het wederzijds is, stop dat verdriet stop met constant aan haar te denken Als ze sterft heb je dan alleen meer verdriet.Ik zal je opbeuren
Xxx
Kwaad gooide ik de brief neer, hod durfde ze dat te zeggen! Ik kan Tineke niet vergeten ze blijft vechten! Ze os sterk! En ik zal ook sterk zijn dn bij haar zijn wat er ook zal gebeuren.
