De sterren en de maan waren onzichtbaar achter een dikke stapel wolken. Het enige licht wat scheen waren een paar knipperende lantaarnpalen. Ik schudde mijn hoofd en deed de kraag van mijn jas omhoog. Nog een keer keek ik om naar het oude huis in de afgelegen straat. Ik draaide me om en liep het spoor over naar de andere kant van Chicago, het was laat, het begon te miezeren en ik vervloekte mezelf dat ik naast de tas met kleding geen paraplu had om de regen tegen te gaan.
Mensen vlogen langs mij heen in de hoop nog redelijk droog op hun bestemming te komen. Het werd drukker naarmate ik in het nieuwere gedeelte van de stad kwam. Winkels gingen net sluiten en de restaurants leken ondanks het weer overuren te maken. Rijke zakenmensen zaten druk te discussiëren en hier en daar zat een gezin te eten bij een snacktent.
Ik voelde mijn buik rommelen en zuchtte. Waar ben ik aan begonnen?
JE LEEST
Future, past, present
HorrorDe sterren en de maan waren onzichtbaar achter een dikke stapel wolken. Het enige licht wat scheen waren een paar knipperende lantaarnpalen. Ik schudde mijn hoofd en deed de kraag van mijn jas omhoog. Nog een keer keek ik om naar het oude huis in de...