Future, past, present

Hoofdstuk 15 - voor het eerst naar school.. sinds tijden.

Het besef dat ik naar school moet doet me plezier. Het idee om samen met andere leeftijdsgenoten de normale en dagelijkse dingen te mogen doen is iets wat ik al zo lang wil, maar het boezemt me ook angst in. Wat als ik anders ben dan mijn leeftijdsgenoten? Wat als ze mijn verleden weten? Wat als ze me niet mogen? Allemaal vragen die door mijn hoofd schieten, terwijl we onderweg zijn naar school. Pieter zwermt om me heen als een soort van waakhond en Angela was niet blij met het nieuws dat ik bij hun op school mocht beginnen.

Pieter en ik lopen samen naar de administratie om mijn lesrooster, boeken en kluisgegevens te ontvangen. Aangezien ik de weg niet weet loop ik maar achter Pieter aan. Ik zie mensen naar me kijken en hoor ze praten, maar het enige wat ik doe is verder lopen achter Pieter aan. Bij de kluisjes staan we stil en prop ik al mijn boeken in het kluisje. Pieter kijkt me even aan en begint dan te lachen 'Je hebt ook boeken nodig vandaag. Kijk je rooster geeft aan dat je Wiskunde, Engels, Geschiedenis en Aardrijkskunde hebt. Pak die boeken er maar uit en stop ze in je tas.' zegt hij en wijst de boeken een voor een aan. Ik frons en doe wat hij zegt. Niemand heeft me verteld dat boeken zo zwaar zijn. Ik prop ze in mijn tas en gooi dan mijn kluisje dicht. Zuchtend laat ik me er tegenaan vallen en kijk rond. 'Dus dit is wat tieners overdag doen?' vraag ik en zie hoe de mensen bij hun kluisjes staan te praten en hoe sommige studenten spullen uit hun kluisje pakken. 'Ja, dit is wat wij doen en nu doe jij het ook.' zegt Pieter en geeft me een duwtje. 'Pieter!' roept iemand vanuit de drukte en ik kijk richting het geluid. 'He maat! Goed je te zien! Vanmiddag training?' vraagt Pieter als de jongen bij ons komt staan. Hij knikt en kijkt me chagerijnig aan. Ik denk na en weet weer wie hij is. Steve! De jongen van het poolen gisteravond. 'Zeg Steve, heb je Linda nog leren poolen?' vraag ik en kijk hem uitdagend aan. Hij begint te mopperen en kijkt me kwaad aan. 'Steve, trek je er niets van aan. Ik wist ook niet dat ze zo goed was.' zegt Pieter en geeft hem een stomp tegen zijn arm. Ik glimlach en zie dat er ondertussen nog meer bekende gezichten van het feest bij komen staan. 'Yvet! Sinds wanneer ga jij hier ook naar school?' vraagt Linda en kijkt me blij aan. 'Eh... sinds vandaag.' zeg ik en er klinkt blijdschap in mijn stem. Ben ik nou echt blij? Ik heb me lang niet zo goed gevoeld. 'Welke lessen heb je vandaag?' vraagt Linda en grist mijn rooster uit mijn handen als ik hem erbij pak. 'Ah.. wiskunde, nou meid ik ben erg blij met je, want dan kun je mij vergezellen in de nachtmerrie van meneer Dreumes. Wist je dat je beter achterin kunt zitten, want hij sputtert nogal!' zegt ze en trekt me mee naar wiskunde. Ik zwaai nog even kort naar Pieter en hij kijkt een beetje beteuterd, maar hersteld zich snel en grijnst zwaaiend terug. De dag vliegt voorbij en ik heb het gevoel dat ik eindelijk op mijn plek ben. De leraren zijn aardig en begripvol, klasgenoten die gewoon normaal doen en de groep waar Pieter mee optrekt heeft me al een soort van geaccepteerd. Ik glimlach en laat me op mijn bed vallen.

Kort hoofdstukje.. maar iets is beter dan niets zeggen we maar..