Future, past, present

Hoofdstuk 11 - al vergaat de wereld

'Ze is wakker, jongens geef haar wat ruimte!'

Ik voel hoe mijn lichaam water op hoest en het is geen aangenaam gevoel. Mijn hele lichaam lijkt te stuiptrekken en ik probeer te zien waar ik ben. 'Yvet, rustig aan. Je bent er weer. Je bent bij ons.' zegt een stem, maar ik kijk om me heen en zie alleen maar onbekenden. Ik probeer me te oriënteren, maar mijn hoofd bonkt. 'Waar ben ik?' vraag ik hoestend. 

'Jongens, ga alsjeblieft naar binnen!' roept dezelfde stem weer en ik zie de mensenmassa verdwijnen. Als het wat rustiger wordt zie ik hoe Pieter naast me zit en me omhoog helpt. 'Gaat het weer een beetje?' vraagt hij. 'H-han-doek' zeg ik klappertandend van de kou. 

'Oh ja sorry, hier!' zegt hij en geeft me de handdoek aan. 'Heb je nooit leren zwemmen?' vraagt hij en kijkt me indringend aan. Ik schaam me dood en schud nee, terwijl ik de handdoek om me heen zwaai met veel moeite, want mijn handen trillen als een gek. 'Waarom niet?' vraagt hij, maar als ik geen antwoord geef pakt hij me op en ondersteund me naar binnen. 

'Oh, heb je de zwerver uit de goot gevist?' vraagt Angela en kijkt me smerig aan. 'Angela, nu niet wil je.' zegt Pieter, maar Angela gaat door duidelijk aangeschoten. 'Wat nu niet, ik mag toch zeggen dat je het zwerfvuil uit het zwembad hebt gevist en naar binnen gebracht? Had je niet hoeven te doen. Dat soort hoort hier niet, maar in de container. Vraag alsjeblieft die keukenmeid of ze het afval naar buiten wil doen als je toch bezig bent.' zegt ze. Ik weet niet waar ik de kracht vandaan haal, maar trek me op uit Pieter zijn ondersteuning en loop naar haar toe. 'Ik weet niet in welke sprookje jij leeft Angela, maar als hij me niet uit het zwembad had gehaald, dan was ik er nu niet meer geweest.' zeg ik en neem haar in me op. 'Had hij je er maar in laten liggen.' zegt ze brutaal en neemt nog een slokje van het groene goedje dat ze in een glas heeft zitten. Ik kijk haar aan en weet even niet wat ik kan zeggen, wat is het een harteloos kreng. Pieter pakt mijn arm om me weg te trekken. 

'Nee, wacht even. Dus Angela jij hebt liever een moord op je geweten?' vraag ik liefjes.

'Hoe bedoel je?' vraagt ze en kijkt even om haar heen. 

'Nou ik liep langs de rand. Niet echt slim van me. Aangezien ik niet kan zwemmen, maar ik werd er ingeduwd. Vlak voor ik kopje onder ging zag ik dat jij degene was die me erin duwde. Ontken het maar niet ten slotte je bent aldoor al zo eerlijk over hoe je dingen ziet.' zeg ik en zie wat voor effect mijn woorden op haar hebben. Ze verschiet van kleur, maar weet zichzelf te herpakken. 

'En dan nog, je hoort hier niet thuis. Kijk om je heen iedereen die hier is woont bij een rijke papa of mama of ze wonen iniedergeval bij hun ouders. Daarnaast als ze niet thuis wonen, dan wonen ze op zichzelf. Zij leven niet op straat.' zegt ze en wijst stuk voor stuk mensen aan en ik besef dat het stil is geworden. 

'Angela, jij hebt geen flauw idee waar je over praat. Jij weet niet waar ik vandaan kom en wat mijn leven was voordat ik bij dat restaurant stond. Als jij eens wist wat mijn leven was, dan zou je een heel andere kijk hebben op mensen die op straat leven.' zeg ik en draai me om, want ik wil naar bed. Mijn hoofd bonkt als een gek en mijn lichaam wil niet meewerken. 

'Yvet. We hebben je gevraagd hoe het met je zit. We willen je helpen. We willen je ouders laten weten dat je nog leeft, zodat je weer naar huis kunt. Zwervers van jou leeftijd horen niet op straat!' roept Angela en trekt aan mijn arm. Het is niet zo zeer roepen meer, maar ze krijst als een secreet. 

'Weet je Angela, als je het zo zeer wilt weten. Mijn ouders zijn dood. Bedankt dat je me er aan herinnert. Weet je nu genoeg?' vraag ik en trek mijn arm los. Angela en ook de rest van de mensen kijken me aan en ik loop zo goed mogelijk naar mijn kamer toe. Ik laat me vallen op bed en voel de behoefte om te janken, maar er komen geen tranen. Ik heb al mijn tranen opgemaakt. Het enige wat ik kan doen is vechten om mijn hoofd boven water te houden. Mijn motto, mijn lijflied "Al vergaat de wereld, ik blijf recht overeind staan".