Future, past, present

Hoofdstuk 8 - Niet geschoten, altijd mis

De zwarte bal mis ik. Waardoor Pieter aan de beurt is. Hij staat flink achter en ik glimlach om de gedachte dat ik bij de volgende ronde zeker de zwarte bal kan potten. Pieter schiet de oranje en de groene in, maar mist de rode. Hij vloekt binnensmonds. 

'Zei je wat Pieter?' vraag ik en loop om de tafel heen om te kijken hoe ik de bal het beste kan potten. 'Nee, ik sta er gewoon van te kijken dat ik aan het verliezen ben. Van een meisje nog wel.' zegt hij en loopt richting een zwarte kubus aan de zijkant van de kamer. Hij doet de deur open en pakt er een biertje uit. 'Wil jij er ook een?' vraagt hij en schud even voorzichtig met het flesje. 'Nee, dank je ik drink niet.' zeg ik en neem een houding aan om de bal te potten. 

'Zeg Pieter?' 

'Ja?'

'Niet geschoten, altijd mis.' zeg ik en tik de witte bal aan. Deze keer raak ik de zwarte bal en deze schiet recht op zijn doel af. Ik zie Pieter naar de tafel lopen en de bal rolt in het gat. 'Rematch?' vraagt hij, maar voor ik kan antwoorden gaat zijn telefoon. Ik herken de melodie, maar negeer het. De melodie van de telefoon van... Ik loop naar de bank en plof neer en kijk naar de foto's. Ik probeer kalm te blijven, maar alles lijkt weer terug te komen in sneltreinvaart. Ik zie hoe hij boven me hangt en ik probeer te vechten. Zijn adem stinkt naar alcohol en zijn ogen staan wijdt open. Achter hem hoor ik een mannenstem lachen, maar ik kan niet zien wie het precies is. Hij die boven mij hangt heeft mijn shirt kapot gescheurd. 'Kom eens helpen, man. Ze is sterker dan ik dacht.' zegt hij en ik zie nu twee mannen de een duwt mijn bovenlijf naar beneden en de ander staat me aan te kijken. Er zit een witte poeder onder zijn neus. Ik hoor hoe mijn broek weggetrokken wordt en hoe mijn benen... 

'Yvet? Gaat het een beetje?' vraagt Pieter en schud me heen en weer. Ik duw hem van me af en kijk verwilderd om me heen. Je bent veilig, Yvet. Je bent veilig, ze kunnen je niet vinden. Ze zullen je niet vinden. 'Jezus, wat is er met je?' vraagt Pieter, terwijl ik zwaar in en uit adem. 'Ik schrok me kapot man, ik was even aan het bellen en toen ik me omdraaide leek je wel in een soort van trance. Waar was je?' 

'Gaat je niets aan en het gaat wel weer.' zeg ik. 'Die rematch moet een andere keer. Er komen straks wat vrienden langs. Je mag blijven als je wilt, mam is toch niet thuis en het lijkt me goed om je onder de mensen te brengen.' zegt hij en doet net alsof er niets is gebeurd. 

'Vrienden? als in mannelijke vrienden of..?' vraag ik en wil op staan. 

'Voornamelijk wel ja, maar er zullen ook wel wat vriendinnen bij zijn.' zegt hij en staat ook op. 'Goed, dan blijf ik hier wel hangen. Ik heb toch niet veel beters te doen.' 

'Tof, loop je mee naar de keuken? Dan kunnen we even Celine vragen om de drankvoorraad klaar te zetten in de poolkamer en laat ik je de rest van het huis zien.' hij loopt al richting de deur en verwacht dat ik mee ga, maar als ik dat niet doe draait hij zich om. 'Ik kom mee, maar Pieter...?' vraag ik. 'Ja, Yvet.'

'Kun je alsjeblieft een andere ringtone op je telefoon zetten?' vraag ik, maar eerder lijk ik het te commanderen. Hij kijkt me verbaast aan, maar knikt vervolgens. Samen lopen we richting de keuken om Celine op te sporen. 'Celine!' roept Pieter. 'Kunnen we niet zelf zorgen voor de drank?' vraag ik en loop hem achterna, terwijl hij verder zoekt. 'Ja, nee.' ik sta stil en kijk hem aan. 'Wat is het nou? Ja of nee?' hij kijkt me aan en begint te lachen. 'Ja in de zin van bier, nee in de zin van sterke drank. Mijn moeder heeft Celine de sleutel gegeven toen mijn vader vertrok en de boel achter slot en grendel gezet. Alleen als mijn moeder thuis is mag er sterke drank vloeien. Celine en ik hebben de afspraak gemaakt dat ze mij gewoon de sleutel geeft als ik iets wil hebben, omdat zij zich net als mij kapot ergert aan mijn moeder.' 

Hij pakt mijn hand en sleurt me verder het huis door. Zijn warm voelt warm en welkom, maar toch laat ik hem los. Ik wil geen aanraking van mannen. Nooit meer. Ik loop achter hem aan en staan uiteindelijk aan de linkerzijde van de vleugel. 'Celine waar ben je?' vraagt hij en klopt dan op een deur. 'Kom, maar binnen caro.' hoor ik een stem achter de deur zeggen. Pieter en ik stappen naar binnen en zie dat Celine op bed zit met een boek. 'Mag ik de sleutel van je? Sorry dat ik stoor in je pauze, maar de groep komt zo hier heen en je weet hoe we dan de kast plunderen.' zegt Pieter. Celine kijkt even naar mij en glimlacht dan. 'Nee, ik wil niet weer gelazer met mevrouw Janja. De vorige keer was het een rotzooi en moest ik alles opruimen. Dit keer meneer Pieter ruimt u zelf op of zorgt u dat de boel netjes wordt achtergelaten. Ik heb met Yvet afgesproken dat als moeder er niet is. Zij zelf haar dingen regelt en ik denk dat u dat ondertussen ook zelf kunt meneer Pieter.' 

Pieter kijkt van mij naar Celine en ik glimlach. Net goed een verwaande kwast met zijn bek vol tanden. 'Goed, Celine dan ruimen WIJ, Yvet en ik, het zelf wel op als er troep is.' zegt hij dan en pakt de sleutel aan van Celine. Ik knik naar Celine en ze geeft me een glimlach. 'Sorry, Pieter, maar ik ben gewend om alles zelf te moeten doen.' 

'Geeft niet, het werd hoog tijd dat ik ook mijn eigen zooi op ging ruimen. Dank je.' zegt hij en geeft me een knipoog voordat hij de kamer verlaat. Ik volg hem en vraag hoe het zit met de rondleiding. 

'Die komt straks wel.'