Usulca Fısıldadı Zaman

Yalnızlığa ve Ölüme

Kalkamadım yerimden sanırım ben yenildim,

Başkasıyla dolaştığın o sokaklar da ben süründüm,parçalara büründüm,

Gün gelip geri döndüğünde yine yeni baştan mı başlayacağız,

Sıfırdan mı başlayacak her şey sevecek misin yine eskisi gibi,

Seni dostlarıma anlatıyorum acaba beni anlıyorlar mı?

Neler saçmalıyorum ben sensizliği yaşayamayanlar nerden anlayacak beni,

Benim sonsuzluğum sendin ama senin sonsuzluğun olamadım,

Yine beceremedin...

Hiç mi titremedi ellerin başkasının elini tutarken,

Hiç mi sızlamadı vicdanın başkasına seni seviyorum derken,

Senin gitmene gerek yoktu ki ben senin yerine de gidiyordum,

Şimdi bizsiz kaldı şehirler, bensiz kaldı o eller, sensiz kaldı bu gözler,

Ey gökteki yıldızlar benim onu size anlattığım gibi onu da bana anlatsanıza,

Bir günlük sevgi için beni terk eden o zalimi,

Sadece kendisini düşünen o vefasızı bir de siz anlatsanıza,

Gittin öyle mi?

Anılarımızı baş başa bırakıp öylece gidiyoruz değil mi?

Belki bir gün yeniden görürüz bir birimizi,

Ben hâlâ seni düşünürken senin kollarında bir başkasını görürse bu gözler,

Dayanamaz kaybederim benliğimi, yenilir düşer kişiliğim,

Aklına bile gelmiyorum şu an değil mi?

Yazamasam da sensizliği okuyorum yalnızlığı,

Sessizce yaşıyorum, kokunun bile olmadığı bir şehir de,

Bekliyor bu gönül seni ihanetine maruz kalsada bu beden,

Ayaklar altına alsam da gururumu bekliyorum ben sensizlik için de,

Ben beklerim,beklerim de yine gelmiyorsun,

Çok nefret ediyorum ben senden,

Nefret ediyorum benden vazgeçmene,

Başkasıyla kol kola girmene,

Aşkın öyküsüdür beni ayak ta tutan,

Hasretin türküsüdür beni acıların için de uyutan,

Üzerimden yıllar geçsede anlatamam bilemezsin ben de ki yalnızlığı,

Yazsam seni sokaklara,

Çizsem seni defterlere,

Anlatsam seni martılara,

Bilseydin sesini bile duyduğumda hıçkıra hıçkıra ağladığımı,