Usulca Fısıldadı Zaman

Ahu Gözlüm

Bugün yine gidişlerinin arkasına saklandığım bir güne başladım

Hani gözümüz de git gide küçülen insanlar olur ya işte bende onları gönlümde büyütüyorum

Biliyorum değmezler ama bu da benim kaybeden tarafım

Her zaman merhametli olmam dı kaybetme sebebim

Onlar beni yok etmeye çalışsalar da ihanet edip ağlatsalarda

Ben yine de gözlerinin içine bakıp teşekkür ederdim

Sebebi saf olmam olabilir yada tecrübesizlik

Ama onlar sayesinde tecrübe ediniyorum

Öğreniyorum acı ne demek olduğunu

Öğreniyorum insanın gözleriyle değil değil kalbiyle nasıl ağladığını

Aşk'la büyüdüm ben sevgiyle güldüm ihanetle olgunlaştım

Küstürdüm kendime güneş'i

Benim olmadığım yerlerde doğuyor şimdi

Karanlık kapladığında gök yüzünü

Bana yardım etmek için kendilerini göstermeye başlar yıldızlar

Kaybettiğim yolumu bulabilmek için

Feda ettim aşk'ı yaşatabilmek için aşk'ı yaşamayı

Ama sen haketmedin..

Bir ufacık dünyam vardı

Onu da sen aldın

Üzüntüyle sırt sırta verdik

Anlaştık onunla bir daha sevmemek karşılığında beni üzmeyecekti

Başarabilirim sanıyordum yaşamayı başaramadım

Ama ölümü de bedenime yakıştıramadım

Ne kadar beceriksizmişim ben yaşamayı.da,ölmeyi de beceremiyorum

Sana gitme dediğimde omuz silkip "özür dilerim" sözlerin mi beni mutlu edecekti

Ey bir gülüşüne ömrümü feda ettiğim

Utançtan gözlerine bakamadığım çocuk

Bumuydu bana lâyık gördüğün

Hani şehrin arka sokaklarında el ele yürürken bir söz vermiştik ya

"Nefes aldığımız sürece hayat'a tutunduğumuz gibi birbirimize tutunacağız" diye

Şimdi ben şikâyet ediyorsam sebebi şımarıklık değil sözümüzden dönmendir

Ben hiç ses çıkarmadan gidiyorsam bilki her ne kadar senden nefret ediyorsam sana kıyamıyor oluşumdandır

Çok mu aptalım?

Ama hâlâ aşığım belki de aşk böyle birşeydir

Gözlerinin bir başkısına baktığını bilsemde ellerinin benim değil de bir yabancının ellerini tutuyor olduğunu bilmek

Ne kadar acı veriyor biliyormusun?

Ben seni tanımadan önceki hayatımı sensiz eksik olduğunu sanıyorken

Anladım asıl eksiklik senin gidişinden sonrasıymış yaşayarak öğrendim

Yaşamıyorum artık beni bırakan sevgilim

Öyle yaraladın ki beni kimse saramadı

Düştüm kaldıramadı kimse

Dağıldım toplayamadı bir başkası

Haykırdım sen gel diye

Bekledim gelmedin..

Ölüyorum be ahu gözlüm

Bak nefes bile alamıyorum artık

Soruyorlar göz yaşlarımın sebebini

Anlatıyorum bizi anlatıyorum anlatmasına da birşeyler eksik diyorum kendi kendime

Bakıyorum artık biz değil de senden bahsediyormuşum

Gölgemi tenimden çekip bırakıyorum

Sensizliğe..

Bizsizliğe..

Ölüyorum çünkü yoruldum sensiz aldığım nefesleri vermeye

Gözlerim hep seni arıyor

Dayanamaz hasretinden akar yağmur misâli

Sonbahar yapraklarının birer birer döküldüğü bir gün'de

Bekliyorum hâlâ beni bıraktığın ağacın altında

Uykuya daldığında gözlerim her ayak seslerine bir ümit bin heyecanla açtığımda gözlerimi

Hep aynı hayâl kırıklığı

Kapattım tekrar uykuya dalar gözlerim bir başka rüyaya

Gördüm sende soldu yüreğim

Hâlâ inanmasa da kalbim biliyorum

Biz ayrıldık...