Usulca Fısıldadı Zaman

Uzun Bir Aradan Sonra...

Bir arkadaşım derdi ki;
Şiir yazmak için kağıda veya kaleme ihtiyaç yoktur
Dizeler yazmak için dizlerimde yatan sevgilinin de olması yetiyor en güzel şiiri yazmaya ve okumaya
Sanırım ben kaleme ve kağıda her zaman muhtaç kaldım...
Dizlerimde yatan bir sevgili olmadığındandır dizelere sığınışım
En büyük hatamızdır nefes alırken kıymetini bilememek
Ve en büyük pişmanlığımızdır, iki taraftan birinin ölümünden sonra onu keşkelerde aramamız
Bazen kıymetini anlarız özleriz hatta dokunmak ve kokusunu içimize doya doya çekmek isteriz
Hiç akıllanmayız da kaybettiğimizi bildiğimiz için ona ulaşamayacağımızı sanırız hep
Ama o çok yakınımızdadır uzansak dokunacak kadar...
Yine de uzanmayız belki korkarız, belki de çekiniriz
Çünkü biz eski biz gibi değilizdir
Çünkü araya mesafe ve zaman gibi koskoca bir engel girmiş olur
Bu öyle bir engel ki, onu tamamen kaybettiğimizde pişmanlığın son evresini yaşamış oluyoruz
Ama artık her şey için çok geç olmuş olur
Ne uzandığımızda dokunabileceğimiz biri kalmış oluyor
Ne de yaşayan bir sevgili...
Artık, hayata hep buğulu gözlerle bakmaya alışmaya çalışırız
Gidecek yerimiz yoktur artık
Gideceğimiz biri de...
Herkes senin yanında olacak ama hiç kimse ne yaşadığını bilmeyecek
Sen yanında olan herkesi değilde sadece o olsun isteyeceksin
Ama bu istediğin hiç bir zaman olmayacak
Onsuz nefes almayı öğrenmeye başlayacaksın
Yüreğinde her zaman bir sızıyla yaşamaya alışmış olacaksın
Daha çok uyumak isteyeceksin
Çünkü, artık ilk kez rüyanda gördün onu
Hep görmeyi isteyeceksin küçük bir ümitle
Bu küçük ümit seni tekrar hayata bağlamak için ilk adım olmuş olur
Ne kadar çok ilişkimiz olsa da, kalbi ilk kez alevlendirenin yaktığı ateş sönmez asla
Bu kimi için bir işkencedir
Kimi için de en güzel ukte
Her zaman kolaya kaçmak isteriz, ama göremiyoruz kolayın içinde daha kötü bir zorluğun olduğunu
Galiba acıyada aşık oluyoruz...

İmtihanımızın her zaman acıyla olmaması dileğiyle Allah'a emanet olun...

Enes ÇET