Usulca Fısıldadı Zaman

Bırak Dokunma

Anladım ki aşk'ta mantık olmazmış

Ayrılığının ağırlığı bindiğinde omuzlarıma

Kalkamadım bir daha düştüğüm yerden

Girdiğinde gönül kapımızdan

Bir daha çıkmamasıymış aşk

Onu her hatırladığında, kalbine hançer batırmakmış aşk

Tebrikler bitirdin bu aşkı

Şimdi sıra bende artık ben kendimi bitiriyorum

Çok sevmenin bedeli çok acı çekmekmiş

Çok acı çekmenin sebebi mutluluğu tatmakmış

Söylesene bu muydu seni sevmemin karşılığı

Bilmezsin belki ama ben seni sessizce sevdim

Ben bir tek sana bağlandım...

Yüreğime bağlanırcasına bağlandım...

Ben bir tek sana ağladım...

Akan yağmur damlaları misâli, gözlerimden yaşları fedâ edercesine ağladım...

Sen gittin

İçimde iyiliğe dâir hiçbirşey kalmadı

Sen gittin

İçimde bana dâir hiçbirşey kalmadı

Biliyor musun?

Zor olan seni bu dünyada kaybetmek değilmiş

Asıl zor olan seni ahirette sonsuza kadar kaybetmekmiş

Sen adım adım uzaklaşırken benden

Ben unuttum

Kendimide...

Yaşamayıda...

Kaybettim hayata dâir umudumu

Hayat o kadar adaletsiz davranıyor ki bana

"Sen sadece sus" dermiş gibi

Hiç bitmeyecekmiş gibi yaşadığım bir aşktı benimkisi

Her gece bana yaşattıklarına kızacağım belki

Gelmeyeceğini bildiğim halde, tüm acıları içime gömüp, seni herşeye rağmen bekleyeceğim belki de

Neden bilmiyorum ama

Akan göz yaşlarımı silmeni bekleyeceğim

Kalbime dokunduğun ilk günkü gibi, saf ve temiz tutacağım

Artık hem acının, hem de hasretin birleştiği duygularla seni özleyeceğim

Gözlerimi her kapattığımda, karşımda sen varmışsın gibi davranacağım

Mutlu günlerimizi tek tek hatırlayarak, kendimi avutacağım