Tutamayacağı sözleri vermesini istediğimiz için, şimdi akan göz yaşlarımızı tutan biri Yok galiba...
Vazgeçmeyi öğrenmemiz gerek artık
Ya da vazgeçmiş gibi davranmayı
Zaten yaptığımız en iyi şey değil miydi, iyiymiş gibi rol yapmak?
Acı çektiğimizi bile bile...
Kalabalığın içinde bile yalnızlığın en çaresiz halini yaşayarak rol yapmak?
Sessizliğimizle kendimizi hiçliğe sürüklüyoruz
Ve kendini sessizliğe hapsedenin ödülüdür yalnızlık
Bazıları için aşk yaşamak ile ölüm arasındaki en ince çizgi gibidir
Hayattasındır ama, onu görünce heyecandan ölecek kadarda aşık
Ölüsündür ama, sesini duyduğunda tekrar hayata dönecek kadar da tutkulu
Ne istediğimizi biliyoruz ama, ne yapacağını bilemeyecek kadar da aptalız aynı zamanda
O yüzdendir "hayırlısı buymuş." sözlerine sığınma sebebimiz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Usulca Fısıldadı Zaman
RomanceVicdanından kaçıcak yerin olmadığında bırak kaçmayı Bırak ki seni cezalandıran vicdanın olsun bir başkası değil.. Pencere de ki buğu gibiydin bir nefesimle göründün yazmak istedim seni ama sen kayboldun... Gel hayallerimi koy yanıma yağmur olup düş...
