Usulca Fısıldadı Zaman

Kadere Boynumuz Kıldan İnce

Yine hüsran oluyor bakışlarım

Sebebi gözlerimde olmayışın

Bak yükseliyor semâya bir damla gözyaşı

Akan her damlam seninle süslü

Gidişin hiç bitmemiş olsa da bende

Bir an bile silmedim seni kalbimden

O kadar hasretim ki sana

Boğuluyorum hasretinde

Bu hayat seni unutabilceğim kadar uzun değilmiş

Kalbin beni ararken kaç kalple kirlendi kim bilir

Ben aşkı ölümsüz sanarken ölümü sen öğrettin bana

Saklasa da dilim kelimeleri

Sana susamadım

Çaldın dilimde ki kelimeleri

Anılarımız seni unutmama tek engeldi

Bu engelde terk edişinin bedeliydi

Memnuniyetle kabul ettim bu bedeli

Gidişinle içimde bıraktığın boşluğu acıyla doldurarak

Senden sonra senden daha güzelleri girmeye çalışsada gönlüme

Ben şair insanım kıyamam ki senin gönlümde ki yerine

Beni sevmeni o kadar çok önemsedim ki

Güvenin daha önemli olduğunu unuttum

Yaşama nedenim olan gözlerin

Şimdi kendimi öldürmeme neden oluyor

Kendi aşkını kendin bitiremezsen

Ayrılığı başkası koyar

Son kez gözlerime baktığında beri

Yani gözlerimiz bir birine çarptığından beri

Toplayamadım kırılan kalp kırıklıklarını

Her toplamaya çalıştığımda

Kanatır elimi, acıtır yüreğimi

Ben öyle büyük bedeller ödedim ki

Senin yalan ve ihanetle ödediğin bedeli

Ben dürüstlüğümle ödedim

Karanlığı bu kadar çok sevmeseydin

Aydınlatırdı karanlığını sana olan masum sevgim

Kalbine tattırdığım her bir mutluluğu

Neden çaldın ki benim ömrümden

Zamanla geçer diye diye

Zaman dönüştürdü acılarımı

Hiç bilmediğim başka hüzünlere

Ben sende kaybolduğumdan beri hiç bir şey bilemez oldum

Ahh sevdiğim gidiyorsun bari beni benden alma

Şimdi hem sensiz hem bensiz kaldı bu şehir

İnsanlarla dolu olan bu caddelerde

İnsanlara çarpa çarpa yürüyorum

Mutluluğa yürüdüğümü sanarak

Mutlu ediyorum sendeki beni sensizlikte

O kadar yalan söylüyorum ki kendime

Her gün boğuluyorum yalanlar içinde

Söylesene ben bu kadar kötü haldeyken bende geçmeyen zaman sende nasıl geçiyor?

Değdi mi bu zavallı hayatı kirletip terk etmene

Aramızda o kadar çok fark var ki sayamıyorum

Sen bencildin, ben sencil..

Neye üzülsem ki bilmiyorum

Seni yanlış tanımama mı

Beni doğru tanımana mı

Ben senden mutlu bir son istemdim

Mutlu bir sonsuz istedim

Bunu bile anlamayan sen

Aşkı nasıl anlayacak

Bu isteğim mi çok zordu

Yoksa sana mı zor geldi

Bu kadar temiz severken seni

Aşkı kirletmene göz yumdum sebebi sensin diye

Başalamak işin yarısıysa

Biz hiç başlamamış be sevgilim

Kadere boynumuz kıldan ince dedikçe

Kaderi hiçe sayanlar büküyor boynumuzu

Kalbimizde aşka bir kişilik yer var dedikçe

O bir kişi haricinde herkes hak ediyor kalbimizi

İmkânsızı o kadar çok seviyoruz ki

Acı çekmeye mahkûm kalıyoruz

Acıyı o kadar çok seviyoruz ki

Bir tutam dâhi azalmıyor

Alışıyoruz sadece

Dedim ya kadere boynumuz kıldan ince

Biz mühebbet hapis yemişiz, acıyla kelepçelenerek

Bir insanı Allah'a emanet edersen

Onu görmeden ölmezmiş insan

Sana Allah'a emanet ol demeye o kadar çok korkuyorum ki

Duâlarım da bile susuyorum

Rabbim her engel sunduğunda sonuna mutluluk koyarmış

Zor olsa da elbet geçerim bu engelide bir gün

Hani der ya bir hadis;

"Sizin hayır bildiklerinizde şer, şer bildiklerinizde hayır vardır" diye

Ben aşk'a da eyvAllah dedim

Ayrılığa da...