Usulca Fısıldadı Zaman

Aşkı Tuzak Sanırlar

Ne kadar kolaymış tek bir 'elvada' sözüyle terk etmek,

Yeni sevdalara gidip beni elvadalara mahkum etmek,

Ben ilk heyecanı kelimelerin de,

İlk özlemi kokuların da,

İlk kendimi kaybedişimi gözlerin de yaşadım,

Dönüşü olmayan bir yola girdim adı 'hasret' olan sonu 'acı' ile biten,

Ruhuma zincir atıyor gidişlerin,

Gözlerimin derinliklerini dolup taşıran göz yaşlarına mı terk edip gittin,

Sen benim en değer verdiğim yerde kalmalıydın,

Hani şu umursamadığın yürekte,

Sen beyaz gibiydin benim için umudu temsil eden saf ve temiz,

Bense senin tam zıttın olan siyahtım yalnızlığı temsil eden kötü ve kirliydi,

Biliyor musun?

Her saniyemin senin beyazlığına leke düşürürüm korkusuyla geçtiğini,

Ben hak etmedim bu yarattıklarını,

Anılarımı terk edip gidiyorum sensizliğe,

Yakarışlarımı bir daha göremeyeceğin bir yere gidiyorum,

Gel desem de gelme sakın,

Sen gelirsen bende bu ruhsuz bedeni yakıp gelirim,

Kendimi yaşatacak mecalimde yazdıklarımı okuyacak gücümde kalmadı artık,

Yarım bırakılan cümleler gibi kaldım bi çare ortalıkta,

Günler ayları aylar yılları getirsede bir tek seni getirmeyecek biliyorum,

Umut ne kadar güzel değil mi?

İmkansız olduğunu bilsen bile umut kelimesine tutunursun,

Sabah gözün ilk açtığında bile bakıyorsun telefonuna ondan bir haber var mı diye,

Yetmiyor gece uykusuz kalıyorsun belki bu sefer bir haber gelir diye,

Bekliyorsun tek bir seslenişi,

Ben başkalarını bırak kendime olan güvenimi bile yitirdim,

Çok zor hep içimde yaşıyacağını bildiğim halde unutmaya çalışmak,

Yakıyor canımı..

Herkes mi sağır oldu duymuyorlar çığlıklarımı,

Herkes mi kalpsiz oldu kimse anlamaz oldu beni,

Kalbi boşken taşımak çok kolaymış ona aşık olunca anladım,

Herkes kalbimi kırsa da senin canımı acıtışın kadar acıtmıyor,

Çok geç olsa da kalbimi kırdığında anladım,

Bu aciz bedeni uğruna feda ettim,

Ben de böyleyim işte inandım her sözüne,

Kandım bir aptal gibi yaşananlara,

Kalbimin hiç tanımadığı duyguları yaşatmasaydın da,

Keşke öldürseydin de beni ihanetini göstermeseydin,

Bari yalana bulaşmış gözlerle bakma bana,

Kalbim utanır kendinden ayaklarımın bağı çözülür duramam ayakta,

Bıraktığın enkazın altında kaldım ölüme kapı açıyorum kurtuluş umuduyla,

Bu hale geleceğime hiç mutlu
olmasaydım gülmeseydim olmazmıydı?

Bu söylediklerim sana çok saçma geliyor anlamıyorsun bile değil mi?

Ulaşmıyor kalbine kelimelerim,

Aşkı hiç tatmamış bir kalbe bu sözler anlamsız gelir aşkı tuzak sanırlar...

«Zhî£ñd»