Usulca Fısıldadı Zaman

Hissiz

Olur da bir gün karşına çıkarsa,  yüzleşmekten korktuğun gerçek

Kaçma artık ondan

Çünkü kaçacak yerin kalmayacak

Belki bencil olacaksın

Belki yalancı

Belki de benim gibi, sadece hiç bir şey olursun

Ama şunu unutma, ben kaçmıyorum hiç bir gerçekten

Hatta biliyor musun?

Senin yokluğunda arkadaş oldu bana,  senin kaçtığın o gerçekler

Her seferinde düşsemde, vazgeçmedim senin gibi

Aşık olur, gezerim bir avare gibi

Mutlu oldum sanırım, her güneş doğuşunda bir başka düşten uyanırım

Ben durmam yürürüm, yol bitsede yürürüm, ben sende bitmiş olsam da...

Sen desen bir kere de olsa gel diye

Ben zamanı durdururdum, yine de beklerdim seni

Doğru ya, şimdi seni beklemek vardı

Gözlerimin gözlerine dokunması vardı

Sana sımsıkı sarılmak vardı

Bir çok şey vardı ama, artık onlar da yok

Hiçbir şey eskisi gibi değil ve olmayacakta

İki kişilik sevdalar, bir kişilik olmuş

Kimi biz diyerek doğru yolu bulmuş

Kimi ben diyerek doğru gittiği yoldan sapmış

Kimi  bir çift göz uğruna hayatından vazgeçmiş

Kimi bir heves uğruna aşkı terk etmiş

Bu dünya,  adaletsiz bir dünya

Canı uğruna sevenler hep kaybeder

Bir damla gözyaşı bile dökmeye korkanlar kazanır

Ağlayan gözyaşlarıyla kalır

Gülenler gülüşleriyle

Onlar his yoksunudurlar

Günler, haftalar, aylar belki de yıllar geçer

Ve yavaş yavaş bizde hissizleşiriz

Ama biz farklıyızdır

Onlar doğuştan hissizdirler

Ama bizler onlardan başkasını sevmemek için hissizleşiriz

Kimimiz bir daha sevmemeye yemin eder

Kimimiz ondan başkasını sevmemek için sevmeye tövbe eder

Kimimiz bir başkasını sevmek için duâ eder

Kimimiz içi boş bir et torbası olarak yaşamayı ümit eder

Bazılarımız aşk'a yenik düşer, gururunu alır ayaklar altına

Bazılarımız gururuna yenik düşer, aşkı alır ayaklar altına

Bazılarımız başaramaz hissizleşmeyi, mutlu olduğu o günleri görür rüyasında, gerçeğe uyandığında acıyla boğulur

Bazılarımız, istemez artık yaşamayı, diri diri toprağa gömer kendisini

Biri sevmeyi istemez ve beceremez

Biri nefes almayı...

En çok üzülenlerdir,  unutmayı başaramayanlar

Hep huzursuzlardır, geceleri uyuyamazlar

Yalnız olduklarında görürsünüz,  ellerinde her zaman sevdiğinin resimleri vardır

Onlar haziran ayının sıcaklığında bile üşürler

Doğru düzgün yaşamayı bile beceremezler

Onlar mutluluğun yasak olduğu bir dünyaya hapsetmişlerdir kendilerini

Özgür olacakları günü bile beklemeye mecalleri yoktur

Çünkü bilirler, özgür oldukları gün, sevdiklerini unuttukları gündür

Bize mutluluğu haram ettiler, sevdalılarla dalga geçtiler

Şimdi gözlerimden damla damla gözyaşı dökülürken, çığlık atarak isyan ediyor yüreğim

Ey herşeyin ilacı olan zaman, bizim de yüreğimize derman ol

Ne aşkı yaşayabiliyoruz, ne de aşksız yaşayabiliyoruz...