-BEBEK-

-BEBEK 1.BÖLÜM-

     Hayat...O kadar acımasız ki.Daha dün mutluyken şimdi? " İnsan ne oldum değil ne olacağım demeli" demişler.Ben yaptım bir hata.Şimdi ne olacak? Ne yapacağım?

Tonlarca soru işareti var aklımda.Bense aralarına virgül koyamayacak kadar acizim.Küçük düştüm onun gözünde.Bana...Tokat attı.

Pişman olmuştur herhalde.Değil mi? Pişmandır şimdi.Ya da...Değildir.

Keşke hiç gitmeseydim o bara.Keşke.

|Flashback-Dün |

"Üzgünüm hastayı kaybettik."

Hayır bu,bu olamaz öyle değil mi? Annem ölemez öyle değil mi? Kahretsin! Maalesef öl- Ah!

Sinirimden bekleme koltuğuna bir tekme attım.Ardından bir tane daha.Bir tane daha.Tekmelerimin ardı arkası kesilmiyordu.Kendimi kaybetmiştim.Her tekmede daha çok hırslanıyordum.Sonucunda kimseyi duymuyordum.

"Hayatım,sakin ol! " dedi Ruggero.

Nasıl sakin olmamı beklerdi? Nasıl? Annem bu durumdayken,babam ortalarda yokken nasıl sakin olabilirim? Yazıklar olsun! Zerre sallamıyor benim annemi.Dibinden ayrılmazdı oysa.

"Ruggero! Aptal mısın sen? Nasıl sakin olmamı beklersin benden! İnanmıyorum ya beni anlamıyorsun.Sen beni anla-mıyorsun!"

Burnumdan soluyordum,saçlarımı çekiştiriyordum ve koltuğu tekmelemeye devam ediyordum.Annemin ölümünün bende yaratığı üzüntüyü sevgilime kusmuştum.Haklıydı haklı olmasına ancak bende onun kadar haklıyım!

"Birtanem sakin ol.Gel bir su iç,rahatla kendine gel!" dedi Cande.Haklıydı aslında.Deli insanlara dönmüştüm.Birazdan beyaz deli gömleği ile doktorlar gelirse sallamayacağım.

En iyisi su içip kafamı boşaltmak.Rahatlarımda.İçim ferahlar.

"Tamam.O zaman sen bana suyumu getir.Bende biraz anneme...Birazdan buradayım."

"Hemen canım." dedi Cam ve koridorun sonundaki merdivenlerden inerek gözden kayboldu.Hırkamın düşen kolunu düzelttim,saçlarımı arkaya atıp elimle taradım.Dudaklarımı ıslattım ardından doktora annemin adını söyledim.

Doktor şaşkın bir ifade takındı.Anlamamıştım.

"Bir sorun mu var?"

"Annenizin adı neydi?"

"Mariana Stoessel.Biz ona Maria deriz.Yani derdik.Artık öldüğüne göre..." derken ağzımdan hıçkırık,gözlerimden 3'er gözyaşı düşmüştü.

"Ee bir yanlışlık var.Sizin anneniz özel odada.Ben isimleri karıştırmışım.Çok üzgün-"

"Ne! Ya pardon ne dedin sen? Annem,o yaşıyor değil mi? "

"Evet.O yaşıyor,gayet de sağlıklı."

"Aaa!"

Sevincimden doktora sarıldım.Tabi bizimkiler hemen yanımda bittiler.Onlara olanları anlattım.Hepsi bir 'Oh!' çektiler.Ruggero ise arkada gülüyordu,sevindiğini belli edercesine.