-BEBEK-

-BEBEK 8.BÖLÜM-

      Çook gecikti kusura bakmayın.Umarım beğenirsiniz.

Bu arada 2016 yılının barış ve huzur getirmesini temenni ediyorum.Yıl boyunca gülümseyin,gülümsettirin.Sizleri seviyorum!

-Jorge-

Martina biz kafede otururken bana 'Seninle uyumak istiyorum' demişti.Bende tabiri caizse ağzım kulaklarıma varana kadar gülümsemiştim.Martina ise kızarmıştı.Hayır anlamıyorum ben şu kızları yahu! Gel benimle birlikte ol,vücudunu aç utanma.Uyumaya gelince utan.Yok yok,bir tuhaf bu kızlar.

"Kapıyı bugün açar mısın yoksa yarın mı? " deyip gülümsemişti birtanem.Ah,sen hep gülümse emi!

"Diyorum ki,bir hafta sonra mı açsam? Uyar mı?"

"Tabi.O zaman bende giderim başka erkeklerle..."

"Hop hop! Orada dur güzelim.Bundan sonra sen benimsin ve ben nasıl istersem o şekilde davranacaksın.Başka erkekler falan yok.Sì?"

"Sì.Hepsine sì.MerSÍ." dedi.Ardından da kahkaha attı.Espri - Sì iğrençti.Okey,benimki de iğrençti."Tamam artık ya aç şu kapıyı.Vallahi ben kapı oldum burada."

"Nazlanma fıstık,nazlanma.Hem heyecanlı mısın sen bakayım? Heyecanlanma,gece uzun bebeğim.Her şeye vaktimiz olacak." dedikten sonra nihayet kapıyı açmıştım.

"Hangi kapı?" diye sorduğunuzu duyar gibiyim.O yüzden cevaplıyorum derhal.Martina'yı evime getirdim.Birlikte uyuyacağız ya hani ondan.Ama bir sıkıntım var.O da şu ; evde annem,babam,Diego ve hizmetçiler de var.Rahat rahat şey yapamayız.O yüzden Diego'dan annemlerle birlikte gitmesini söyleyeceğim.Umarım giderler.

"Sevgili ailem,merhaba! Nasılsınız? Fevkaladesiniz vallahi.Bende iyiyim ya ne olsun işte hı."

"Oğlum iyi misin?" diye sordu annem.

"İyiyim melek kadın ya sen?" Annem şaşırdığını gözüme sokarak " Sende bir hâl var.Anlat bakalım ne oldu? "

"Şey ben...Aşık oldum."

"Ne? Sahi mi oğlum ciddisin değil mi? Ah,tanrım! Şükür mürvet göreceğim ayol."

"Cecy,otur yerine hanım.Oğlum sende doğru düzgün anlat şunu." Babam böyleydi işte.Kıyamet kopsa yine tavrını korurdu.Sert ve buzlu bir yapısı vardı.Şu ana kadar kimsenin o buzlarını kırdığını görmemiştim.

"Anlatmaktan çok göstermeyi düşünüyorum.Hayatım?"

Martina'yı bilerek önceden göstermemiştim çünkü ben açıklamadan hem beni hem Martina'yı soru dolusuna tutacaklardı.Böylesi ikimiz için çok daha sağlıklıydı.

Martina,mutfaktan süzülürken başındaki şapkayı çıkarıyordu.Güneş gözlüğünü ise çoktan çıkarmıştı ve çantasındaydı.Bugün giydiği kombini çok beğenmiştim ve gerçekten onun tarz sahibi birisi olduğu kanaatine varmıştım.(medya)

{Y.N./Fotoğraftaki kız Elvin Levinler.Kendisini İnadına Aşk veya Alemin Kralı'ndan tanıyabilirsiniz.Çok güzel bir kız bence.}

"Merhaba efendim."

" Merhaba kızım da sen..."

"Hayatım sen geç otur,öyle konuşalım." dedim ve Martina ile birlikte tekli koltuklara kurulduk.

"Anne,baba ve Diego....Bu kız Martina ve benim sevgilim." der demez Martina gözlerini büyüterek bana baktı.

"Tekrar merhaba efendim.Nasılsınız?"

"Merhaba güzel kızım.Biz iyiyiz çok şükür.Sen nasılsın? Bu arada ben Cecilia.Fakat Cecy derler.Sende Cecy diyebilirsin."

"Bende Martina Cecy teyzeciğim.Bu arada ben de iyiyim."

Konuşacak konuları kalmayınca araya Diego girdi."Merhaba Martina.Ben Jorge'nin kardeşi Diego.Seni tam tanımıyorum ama Jorge ufak bahsetmişti.O seni çok seviyor."

Martina kaşlarını kaldırdı ve gülümsedi." Ya..."

"Bu arada kızım çalışıyor musun? "

"Evet efendim çalışıyorum.Psikoloğum.Ama biraz ara vermek zorunda kaldım."

Martina? Psikolog? Şaşırdım.

"Güzelmiş mesleğin.Peki annen baban nasıllar?"

"Annem çok iyi fakat babam...Şey benim babam yok."

"Vefat mı etti?"

"Yoo,gayet hayatta.Bizi terk etti." dedi Martina.

İşte bunu bilmiyordum.Canım ya,nasıl üzülmüştür.Keşke anlatsaydı bir zaman.Bende onu kızdırmaz,üzmezdim.Çünkü bu durum gerçekten çok zor.Baban olmadan,arkandaki o duvar olmadan hayata tutunman çok zor.Ama işte Martina'nın en önemli özelliği bu.Hayata tutunmuş,tek başına.Babası olmadan.

"Ben bilmiyordum kızım.Çok özür dilerim yani seni üzmek istemiyordum."

"Önemli değil Cecy teyze.Ben alıştım artık.Hayatın zorluklarına,güçlü görünmeye alıştım.Okulda karne günlerinde herkes anne ve babasıyla fotoğraf çekinirken,kutlarken biz yani annem ve ben bir köşede kendi kendimize sarılırdık.Tamam annemi de çok seviyorum ama baba...O çok başka."

Anneme baktığımda ağlıyordu.Babam ise...o da ağlıyordu.Diego'da ağlıyordu.Ben...Bende ağlıyordum.

Kendimi sevmiyordum şu an.Onun gibi olamadığım için nefret ediyordum kendimden.Babam olmamış olsa ben asla Martina gibi olamazdım.Asla.O yüzden bu kızı asla kaybetmeyeceksin Jorge! Duydun mu?

"Gel buraya." dedi annem ve Martina'ya sarıldı.Bunu gören babam ayağa kalktı ve o da onlara katıldı.Ardından şu sözleri söyledi :

"Ailemize hoşgeldin kızım.Ben Chris.Bundan sonra ben senin baban sayılırım.Rahat ol ve güvende olduğunu bil.Başın dara düştüğünde,derdin olduğuna gel bize anlat.Sakın çekinme bizden.Olur mu?"

Martina başını salladı ve tekrar sarıldılar.

-foreverrjortinii