Sonu çok ekşınlı bitti.Bombe!
Hadi okuyun.Kısa oldu ama...Derste yazdım,gizli.Mazur görün.
Martina
"Nasıl yani?'" diye sordum.
"Bayağı." diye beni yanıtladı.Şaşırmıştım.
"Sen ben ve aşkımız evleneceğiz." dediğinde yüzüne boş boş baktım.
"Mutlu oldun.Öyle değil mi?" diye heyecanla dürtükledi beni.Ve bu halinden ötürü sadece bu halinden dolayı bile onunla evlenirdim.Ama daha çok erkendi.
Tamam aileler,arkadaşlar tanıştı.Kaynaştı.Ama evlilik için bunlar yeterli birer sebep değil.Evlilik bizden oluşuyor.Sadece bizden.Diğer hiç bir şeyin anlamı yok.
Yüzüne ruh halimi yansıtarak baktığımda onun da yüzü düştü.
"Sen...İstemiyorsun? Anladım." dedi bozulmuş bir biçimde.Ben onu bozmak istememiştim ki.Sadece biraz erken.Dimi erken?
"Hayır istememek değil.Sadece-" cümlemi tamamlayamadan böldü beni.
"Üsteleme işte Martina.İstemiyorsun.Sen,beni,isteniyorsun!" dedi bağırarak.
"Jorge...Dinle! Aşkım lütfen." dediğimde bir adet gözyaşı siyah pantalonumumu bulmuştu.Üzgündüm.Fazlasıyla.
"Martina! Dizi repliklerini ezberleyipte gelme güzelim.Az yaratıcı ol." dedi bu sefer.
Beni dinlemiyordu ki ben o anda yaratıyım bir şeyler?
"Beni dinleseydin iyi olacaktı ama neyse...Ben sadece erken demek istemiştim.Daha birbirimizi tam tanımıyoruz...-"
"Tam olarak tanımıyoruz mu? Palavra,palavra..."
"Öyle değil." dedim ve koltuktan kalkıp ellerimi başıma koydum.
"Neyse devam et." dedi medenice.Olay onu sarmıştı sanırım.Çocuk.
"En azından bir ay sonra evlenelim.Hem kaybedecek bir şeyimiz yok ki.Kazanacaklarımız var."
Koltuğa ayaklarını uzatıp gözlerini tavana dikti.Ellerini karnında birleştirdi ve derin nefes aldı.Şu an da düşünyordu.Emin olamıyordu.Hissediyordum.Ben onu hissediyordum.
"Bilmiyorum,emin değilim." dedi soğuk bir biçimde.Hayır bana bu kadar uzak olmasın,soğuk olmasın.Benim ona ihtiyacım var.
Koşarak yanına gittim ve göğsünü elimle okşadım.Başını çevirdi.
"Jorge,aşkım lütfen bana bu kadar uzak olma.Bu kadar soğuk olma.Ben sana aşığım sen de bana.Birbirimize ihtiyacımız var." dediğimde koltuktan kalkıp "Sana aşık olduğuma emin misin?" dedi.
Yıkıldım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
-BEBEK-
Romans"Sevgilim? Ruggero! Affet beni." "Çoğu şeyi hatırlamıyorum." "Oh ne ala! Peki hatırladığınız bir şey var mı prenses hazretleri!" "Bir çift yeşil göz."
