(A.N.: UK deel van de tour bestaat hier niet)
3 weken later
'Geef mijn mobiel terug!' Schreeuwde ik naar Liam terwijl ik mijn nog rinkelende Iphone uit zijn handen probeerde te trekken. Het was zinloos, want hij had hem stevig tegen zich aangedrukt.
Liam probeerde er uit alle macht voor te zorgen dat ik niet tegen Zayn praatte, maar aangezien Zayn me iedere dag wel een paar keer belt, wordt dat hem niet echt makkelijk gemaakt. Twee dagen na wat er in het café gebeurd was, belde Zayn me letterlijk huilend op. En natuurlijk vergaf ik hem, toen hij me vertelde wat voor een idioot hij was en dat hij me dat nooit aan had mogen doen, ik kon niet anders. Ik had die twee dagen bijna alleen maar zitten huilen terwijl Liam me probeerde te troosten, en eerlijk gezegd gaf hij me net voor Zayn belde, me net zo'n gevoel als dat ik vroeger dankzij Zayn kreeg, wat ik vreemd vond, want ik was niet verliefd op Liam. Het was erg moeilijk te verklaren.
Maar toen ik Zayn zijn krakende stem aan de andere kant van de lijn hoorde, was ik dat al weer helemaal vergeten. Er is maar één iemand van wie ik echt houd, en dat is Zayn. En ik vond het vreselijk van mezelf dat ik voor heel even dacht dat Liam Zayn kon vervangen.
Aangezien Liam toen ook bij mij in de hotelkamer sliep, kwam hij middenin mijn gesprek met Zayn binnen lopen en hij griste mijn Iphone uit mijn handen. Daarna begon hij tegen Zayn te schreeuwen over dat hij me echt nooit meer moest bellen.
Ik was natuurlijk erg boos op Liam, maar ik was gewoon te moe om het met woede uit te drukken, dus huilde ik maar weer.
Die avond zouden we eindelijk terug naar huis gaan en ik was ergens wel een beetje blij dat ik weer in mijn eigen bed zou slapen, tot dat Liam -en de andere jongens, en zelfs mijn moeder- er op stonden dat Liam tijdelijk bij mij zou gaan wonen, aangezien het ook niet helemaal lekker zat in zijn relatie met Sophia en hij ook niet alleen wilde zijn en we er dus zogenaamd allebei iets aan zouden hebben. Ik stemde maar in, omdat ik helemaal geen zin had in nog meer gezeur maar ik wist dat dat mijn kans zou verpesten om met Zayn te praten.
En die avond toen we thuis kwamen, barstte de bom los.
Het begon met Zayn die dood leuk besloot te Tweeten dat hij biseksueel was. En later voegde hij er ook nog even aan toe dat hij verliefd was op mij, en ik op hem en dat hij de grootste fout van zijn leven heeft gemaakt door te doen alsof hij hetero was omdat hij niet wilde dat mensen hem op zijn seksualiteit zouden afrekenen, en ook omdat hij mij zoveel pijn had gedaan. En zoals je natuurlijk al kan raden, huilde ik weer.
Ik hoopte natuurlijk dat Liam nu zou inzien dat Zayn er dit keer echt spijt van had, maar dat gebeurde natuurlijk niet. Hij zei: 'Iedereen verdient een tweede kans, en soms verdienen ze ook een derde, en in hele uitzonderlijke gevallen zelfs een vierde, maar ik heb nog nooit een geval meegemaakt waar iemand een vijfde kans verdienden, en volgens mij heb jij Zayn inmiddels al zijn negende kans gegeven als het niet meer is.' En natuurlijk, had hij groot gelijk, dat wist ik ook wel. En ik wist ook wel dat ik heel weinig zelf respect had, maar ik had Zayn nodig. En dit keer, dit keer zou hij me niet teleurstellen. Ik had dat al erg vaak gezegd, maar nu voelde het anders.
Maar drie weken later, had Liam er nog steeds niet aan toegegeven, en had ik nog maar twee keer tegen Zayn gepraat. Niemand wilde trouwens dat ik nog tegen Zayn praatte, behalve de fans, en Zayn maakte daar behoorlijk gebruik van. Iedere dag was er wel iets aan het trenden over mij en Zayn en hij retweette erg veel. Liam en bijna iedereen die me goed kent, kon dat niet uitstaan. En Sean, mijn oude vriend van school, tweette zelfs dat hij een enorme klootzak was en dat hij van me weg moest blijven maar het enige wat er toen gebeurde is dat de fans hem gingen haten. Ik negeer alles wat er op Twitter gebeurd, ik kan gewoon niet tegen die drama, en een deel van mij vind het vervelend dat Zayn het op die manier probeert, maar het is beter dan niets.
'Je gaat niet tegen Zayn praten, punt.' Zei Liam rustig en ik gaf het op. 'Ik ben 22 Liam.' Zei ik simpel. 'Dus? Ik zal het niet laten gebeuren dat hij je weer pijn doet, en iedereen is het met me eens dat je niet meer bij die klootzak in de buurt moet komen.' En toen ontplofte ik weer. 'Hij is verdomme geen klootzak! Hou je bek! Ik ben er klaar mee, en ik ga weg!' Ik rende snel naar mijn inloop kast en pakte de koffer die nog in de hoek van de kamer stond, er zaten nog wat spullen in van de tour, waarvan ik te lui geweest was om ze er uit te halen zoals een toilettas en ondergoed. Liam kwam de kamer in en pakte mijn schouders vast. 'Doe nou even rustig ik-' Ik trok me van hem los. 'Ja ja, je wil me alleen maar helpen. Het zal vast.' Ik pakte wat shirts en broeken uit de kast en propte ze in de koffer, daarna ritste ik hem dicht en liep ik er mee naar mijn slaapkamer waar ik mijn oude Iphone 5 uit de la pakte en mijn oplader uit de stekker trok. Ik pakte daarna mijn kleine groene rugzak en stopte het er in terwijl ik snel wegliep maar Liam hield me natuurlijk tegen.
'Niall, je verdient zoveel beter dan hem.' Ik schudde mijn hoofd. 'Hou je kop.' Zei ik terwijl ik hem uit de wegduwde. Ik liep naar mijn woonkamer en bedacht me of ik nog iets nodig had, maar ik dacht van niet.
'Alsjeblieft blijf gewoon hier.' Zei Liam bijna smekend maar ik maakte mijn weg naar de voordeur al. Hij kwam achter me aan en zei nog wat dingen die ik compleet negeerde. Toen ik in mijn auto stapte ging hij ervoor staan en klopte hij op het voorraam. 'Ga weg!' Riep ik. En ik zag hem diep zuchten terwijl hij aan de kant ging. Toen ik wegreed zag ik dat hij zijn mobiel naar zijn oor bracht in mijn achteruitkijkspiegel, en ik wist gewoon dat hij mijn moeder zou bellen in de hoop dat zij me kon overhalen niet weg te gaan, maar ik stond er op om naar niemand te luisteren.
Ik reed een paar kilometer en stopte toen bij een tankstation waar wifi was. Ik zette de Iphone aan, gelukkig had hij nog 40% batterij, en ik installeerde een App waarmee je vliegtickets kon kopen. Ik boekte snel de eerste vlucht naar LAX en stapte weer de auto in.
Op Heathrow aangekomen moest ik nog anderhalf uur wachten, maar al snel zat ik in het vliegtuig, op weg naar Zayn.
100 jaar later.... HEYYYYYYYYY IK MIS ZIALL ZO FUCKING ERG JE WIL NIET WETENNNNNNNNNNNN NIALL NOEMDE ZAYN ZAYNO OP DE RADIO VORIGE WEEK OF ZO:)))) IK GING DOOD:))) Maar oké, het volgende hoofdstuk is het laatste, en daarna komt er misschien nog een proloog als ik daar zin in heb lol. Comment/vote xxx Nadia
