Zayn's ene hand streelde mijn blote rug, terwijl ik de andere stevig vast hield. Ik rook de geur van tabak iedere keer als hij uitademde, en ook al haatte ik die geur, bij hem was het zo vertrouwd. Hij kuste mijn hoofd meerdere keren en ik sloot mijn ogen.
'Zal je ooit van me houden?' Fluisterde ik. 'Dat doe ik toch al, Niall. Ik hou zo zo zo veel van je.' Even glimlachte ik, maar mijn gezichtsuitdrukking veranderde al snel in een frons. 'En Perrie dan?' Vroeg ik. Zayn trok een wenkbrauw op en trok zich van me los. 'Niet op die manier natuurlijk.' Ik staarde naar mijn handen, hoe kon ik zo stom zijn? 'Ik hou meer van Perrie dan dat ik ooit van jou zou houden.' Zayn stond op van het bed en liep verder van me vandaan. 'Jij vieze vuile homo.'
Ik schrok wakker en ging rechtovereind zitten. Ik hijgde een beetje en veegde het zweet van mijn voorhoofd voor ik om me heen keek. Ik zat op de bank in mijn woonkamer, en zag gelijk een briefje liggen op de koffietafel.
'Ik ben vannacht naar huis gegaan nadat je in slaap was gevallen, hoop dat je het niet erg vind. Als er wat is kan je me bellen! x Liam'
Ik glimlachte naar het briefje en was mijn nachtmerrie van zonet al weer bijna vergeten. Zou Liam het echt wat uitmaken? Had ik hem al die tijd alles kunnen vertellen, en dat hij me dan geholpen? Ik besloot hem te bellen.
'Hey maat! Is er iets?' Vroeg Liam. 'Nee, niet echt. Ik wilde je eigenlijk gewoon even bedanken voor gisteren, ik voel me zoveel beter nu.' Zei ik terwijl ik opstond van de bank en naar de keuken liep, ik had honger. Onderweg keek ik naar mijn klok en zag dat het al half één was, het was dus niet gek dat mijn maag rammelde. 'Helemaal geen probleem, als ik dit had geweten had ik er al die tijd al voor je geweest. Ik hoop wel dat je hiervan geleerd hebt dingen niet meer voor jezelf te houden.' Liam grinnikte. 'Best wel ja.' Zei ik terwijl ik wat brood pakte en het in de toaster deed. 'Trouwens, ik denk dat je dit ook echt aan Louis en Harry moet vertellen. Ze begrijpen je nu niet, en ik weet zeker-' Ik onderbrak Liam. 'Louis maakt me sowieso belachelijk voor het feit dat ik verliefd ben op Zayn.' Zuchtte ik. 'Natuurlijk niet. Hij weet best wel wanneer iets serieus is en wanneer niet, je moet het ze echt vertellen.' Ik slikte. 'Misschien heb je gelijk, maar ik weet echt niet of ik het nog eens uit mijn strot krijg.' Ik dacht even na. 'Kan jij het ze niet vertellen?' Vroeg ik en ik hoorde Liam zuchten. 'Weet je zeker dat dat wel een goed idee is? Ik bedoel, ik wil het best voor je doen maar je moet er wel goed over na denken.' Ik haalde het brood uit de toaster en legde het op een bord. 'Kan je het alsjeblieft doen?' Vroeg ik. 'Oké dan, ik zal ze het morgen vertellen, voor we weer op tour gaan.' Shit, de tour was ik echt helemaal vergeten. 'Dankje-' Ik werd onderbroken door mijn deurbel. 'Wacht, Liam. Er is iemand aan de deur.'
Ik liep naar mijn deur toe en keek op de camera wie er voor de poort stond. Ik hield mijn adem even in toen ik Zayn zag staan. 'Liam, het is Zayn. Wat moet ik doen?' Vroeg ik. 'Je moet met hem praten. Gewoon rustig, en hem uitleggen wat je precies pijn doet.' Makkelijker gezegd dan gedaan. 'O-oké. Ik ga ophangen dan. Doeg.' Zei ik. 'Doei Nialler, bel me als hij weg is.' Ik knikte zonder door te hebben dat Liam het niet zag en hing toen op. Ik klikte op het knopje waarmee ik mijn poort opende En ik zag hem mijn tuin inlopen. Ik opende de voordeur en staarde naar hem, hij was zo ongelofelijk mooi. 'Niall, het spijt me van gisteren.' Zei hij gelijk. Ik wist niet wat ik daarop moest antwoorden.
'Wil je even binnenkomen?' Vroeg ik een beetje aarzelend. Ik had eigenlijk helemaal geen zin om Zayn in mijn huis te hebben, maar aan de andere kant ook weer wel... 'Ja, ik had niet gedacht dat je het zou vragen.' Hij liep mijn huis in en ik sloot de deur. 'Ik ook niet.' Floepte er uit. Hij keek me even verward aan maar negeerde het voor de rest. Ik liep met hem de woonkamer in en ging gelijk zitten, hij deed hetzelfde.
'Dat van gisteren, dat was een opwelling. Je luisterde niet naar me, en je zoenen was voor mij op dat moment de enige mogelijkheid.' Ik staarde naar de tv, die uitstond. Ik wist gewoon niet wat ik moest zeggen. 'Maar waarom vond je het zo erg? Je bent toch verliefd op me?' Ik voelde woede in me op komen en keek hem ernstig aan. 'Waarom ik het zo erg vond? Wat denk je zelf? Je hebt me maandenlang in de steek gelaten!' Riep ik, en hij zuchtte. 'Ik was mezelf aan het uitzoeken.' Mompelde hij. 'Dat is geen reden om je vrienden zo lang niet op te zoeken en daarna te verwachten dat alles goed is.' Zei ik. 'Nee, je hebt gelijk. Dat was erg dom van me, ik was gewoon zo in de war.' Hij legde zijn hand op mijn been en ik zou willen dat ik zo sterk was om hem weg te duwen, maar ik kon het gewoon niet. 'En ik dan? Je had me beloofd om terug te komen, maar je deed het niet.' Zei ik zacht. 'Ik wilde het je wel vertellen, maar ik wilde je geen pijn doen.' Wat een bullshit. 'Dat is dan mislukt.' Zei ik terwijl ik een traan van mijn gezicht veegde. 'Ik weet het, het spijt me zo. Ik dacht niet na over wat ik je aan deed op lange termijn. Maar alsjeblieft, niet gaan huilen, oké? Je weet dat ik daar niet tegen kan.' Ik haalde mijn schouders op. 'Waarom zoende je me nou gisteren?' Vroeg ik. 'Waarom denk je? omdat ik hetzelfde voel voor jou als jij voor mij natuurlijk.' Ik grinnikte bitter. 'Ja vast, daarom bleef je de hele tijd bij Perrie zeker.' Ik beet op mijn nagels maar hij trok mijn hand weg bij mijn mond, zoals hij altijd deed vroeger omdat hij bang was dat ik straks geen gitaar meer kon spelen door mijn veel te korte nagels. 'Ik dacht dat ik meer van Perrie hield dan van jou, maar ik besefte me de laatste paar weken dat ik je zo erg miste. Daarom ben ik bij haar weg gegaan, voor jou.' Ik staarde hem aan, en oh wat wilde ik hem graag geloven. Een deel van mij maakte het niet eens uit dat hij een lul verhaal aan het vertellen was, en dat hij me later toch wel weer pijn zou doen.
En dat deel van mij, zorgde ervoor dat ik en Zayn elkaar binnen de kortste keren ontdaan hadden van al onze kleding, en dat we de rest van de dag dicht tegen elkaar in mijn bed lagen.
Dit verhaal is denk ik nog niet dicht bij het einde, zo makkelijk komt Zayn er niet vanaf. ;) Ik wilde eigenlijk zondag al updaten maar tijdens het schrijven kreeg ik ruzie met mijn moeder en moest ik mijn laptop inleveren en die heb ik pas net weer terug. Dus sorry daarvoor. Kunnen jullie alsjeblieft wat meer commenten? Dan heb ik tenminste wat meer motivatie om snel te updaten, want nu heb ik dat minder. :) xx Nadia
