doing it wrong [completed]

3. Un-Duff Me

As i was running for my life, nakalimutan ko paring isuot ang tshirt na kanina pang nakasabit sa balikat ko. So sinuot ko na while i was looking for my way out of this huge house. Man, saan ba talaga ang labasan dito? Takbo parin ako all the way pero tumigil ako nang may makita akong lalaki sa isa sa mga rooms nitong bahay na to.

"Um. Sir. Excuse me? Saan po ba dito ang labasan? Kasi kanina pa yata ako paikot-ikot hindi ko ho makuha." Sabi ko ng may galang.

"Okay. Nagmamadali ka ba hijo?" Tanong niya saakin. Oo naman kuya kailangan ko nang kumawala sa awkward house na 'to!

"Opo."

Then he walked briskly. I followed him until i realized he showed me the Elevator. Meron pala dito non? Bat di ko nakita? Simply because it doesn't look like it.

"Salamat." I patted on his shoulder.

"No problemo. " sagot niya sabay saludo. Sa pagbanggit niya ng "problemo" naalala ko yung babae kahapon.

Pagkalabas na pagkalabas ko sa bahay ni ashton, dumiretso ako sa pinag-paradahan ko ng kotse. Nakasakay na ako nang mapansin kong wala yung susi ko. Asan na ? Yung susi ko nawawala! Good thing na parati akong may nakatagong duplicate sa loob ng kotse sakaling maiwan ko yung keys ko kung saan. Pero to think. Lalo akong mapapagalitan nito ni mama.

Nakarating narin akong Montreal in a Wednesday Noon. Declan, maghanda kana sa mga sasabihin ng mama mo. Makinig ka kasi. Ok? Konting diretso't liko nalang makakarating na akong bahay. Pero either way, binilisan ko parin ang pagpatakbo para mas maaga yung dating ko sa bahay. The longer na wala ako, mas lalong magagalit si mama.

There was only three blocks away from home nang mapahinto akong bigla dahil may masasagasaan akong babae . Pagkatapos lumabas kaagad ako para icheck kung okey siya.

"Miss? Ok ka lang?" Para akong baliw na nagsalita sa harap ng kotse ko. The girl just vanished into thin air. I bet she was wearing a White Dress and has this sandy hair. And i guess she had those red lips. Nasaan na siya? Nevermind. I really need to get home right now.

★★★★★★★★

Pagkadating ko sa bahay didiretso dapat  ako sa kwarto para magkunwaring tulog at hindi mahalatang nawala ako all night. But no. Pagbukas ko palang ng pinto bumungad na saakin.

"Where have you been, young man?" Sabi ko nga. Bungad ni Dad. Naalala ko! Wednesday pala ngayon. Ang pagbabalik niya.

"Ah. Dad. I just got back.  Um-i ah. I took a run." Nice declan. Excuses.

"You took a run, wearing those maong pants? Wag mo akong pinaglololoko anak. Saan ka galing?" Great. Just Great. Mas strikto talaga siya kesa kay Mama. What should i do? Spill.

"Okay. Dad. I didn't get home last night. Galing kasi ako sa Tullmain and i didn't know that after 6 sinasara na yung road to get here. So my friend offered i just spend the night there, and so i did." Ayan. Alam niya na.

"And you didn't even bother to text your mom? If she's okay with it?" Right. Nakalimutan ko pala yung phone sa kwarto. Nakarating ako kung saan-saan nang hindi ko yon dala. Magaling.

Bago pa ako makasagot, sakto namang paglabas ni mama.

"Don't sweat it, stop interrogating him Robert. Declan, go upstairs. Freshen-up. And come downstairs. Nagluto ako. I know your hungry." And so i did. Kahit kailan si mama talaga savior ko, i guess.

Umakyat na ako sa kwarto at naligo. Pagkatapos humiga ako sa kama at kinuha ang cellphone ko. Gulat ko nang makita ko yung notifications. 69 Messages? Seryoso? Can't believe it. Binuksan ko. At nakita kong halos kalahati ng mga ito ay nanggaling kay Nolan. Wtf? Ano kayang problema? Tinawagan ko nalang siya.