3
"So sorry that i..."
"พ่ะ.. พอแล้วแล่ะ เกินสิบวิแล้วด้วยซ้ำ"ฉันสะบัดหน้ารัวๆ ก่อนจะขยับถอยหลังจนหลังเกือบชนพนักพิง "ไหน ใครจะตกหลุมรักใคร"ไม่ว่าเปล่าเบะปากใส่คนตัวสูงไปหนึ่งที
"ฮ่ะ ฮะๆฮ่าๆ"โทมัสหัวเราะก่อนจะยกมือแตะปากตัวเองเพียงเล็กน้อย
"ขำอะไรอ่ะ?"
"เชื่อมั้ย ถ้าเป็นที่บ้านฉันนะ จ้องกันแบบนี้ไม่เกินเจ็ดวิก็คิสกันละ"เค้าพูดเย้าๆแต่ก็หัวเราะจนตัวโยน "เชื่อเค้าล่ะที่บอกกันว่าสาวไทยจะเวอร์จิ้นได้ถึงแปดสิบอ่ะ"
"ตลกกกก ใครบอกนายมาน่ะ ถ้าอยู่จนแปดสิบก็จะบวชชีล่ะ ไปกันเถอะ คนอื่นเค้าไปกันถึงไหนกันล่ะ"
"นู้น ทางนู้น"เค้าชี้นิ้วไปที่อีกฝั่งของสระ "ไปสิ"เค้าพูดพลางลุกขึ้นยืนก่อนแล้วส่งมือมาให้ ฉันค่อยๆจับไว้แล้วลุกขึ้นยืน
"ขอบใจ"พูดจบก็ปล่อยมือออก
มือเค้านุ่มมากเลยนะ
"นายวาดรูปเป็นด้วยหรอ ?"ฉันชะเง้อหน้าไปถามอีกคนที่เดินนำไปหน่อยๆ
"ก็ งานอดิเรกน่ะ"เค้ายิ้มตอบ
"วันหลังนายวาดรูปฉันให้บ้างดิ"
"แลกกับเธอพาไปพัทยา"โทมัสยกยิ้มมุมปากอย่างเหนือกว่า
"ทำไมต้องอยากไปพัทยาด้วยล่ะ มีแต่ความวุ่นวาย"
"ต่อให้มันวุ่นวายแค่ไหน ถ้าเรามีจุดสนใจเป็นของตัวเอง เราก็จะมองไม่เห็นความวุ่นวายรอบตัวเราหรอก"
พูดซะยาวเหยียด ฉันทำได้เพียงยักไหล่ให้เค้าไปหนึ่งทีก่อนจะเดินไปเกาะหลังเสือ
"เป็นไงบ้าง ได้หลายที่มั้ย?"ฉันเอ่ยถาม
"คุ้มเลยล่ะ"พี่ชาตอบ
"ผมว่า ตรงม่านน้ำตกริมสระน้ำก็น่าจะใช้ได้นะ ถ่ายให้เห็นด้านหลังเจ้าบ่าว ทำท่าเหมือนวางมือทาบกับผืนน้ำ แล้วมีเจ้าสาวสวยๆอยู่ข้างหลัง ถ้าได้ภาพมาต้องเด็ดน่าดู"โทมัสออกความคิดเห็น
YOU ARE READING
Beautiful journey
Romanceเมื่อต้องเจอกับฝรั่งที่หล่อน่ารักจนคนที่ไม่ชอบฝรั่งอย่างฉันแทบจะต้านทานไว้ไม่ไหว ชอบมาอยู่ใกล้ๆ ทั้งยังสุภาพบุรุษ อ่อนโยน แต่ก็ขี้เล่นในคราวเดียวกัน ขยันมาแทคแคร์สารพัด ให้ตายสิ ฉันจะทนได้นานเท่าไหร่กัน คำเตือน นิยายเรื่องนี้หวานมากกกก หวานกว่านี้ก็...
