7
"it's so hard to say..."
ฉันตื่นขึ้นมาช่วยเสือแต่งหน้าและทำผมให้ ดูแฮปปี้จังเลยบรรยากาศวันนี้ ฟ้าสีสวยสดใส เต็มไปด้วยความสุขสุดๆ หลังจากแต่งตัวเสร็จแล้ว คนอื่นๆก็ล่วงหน้าลงไปถ่ายงานกันแล้ว เหลือเพียงฉันที่ต้องอาบน้ำแต่ตัวเสียก่อน
ฮ้าววว ทะเลสดใสอ่ะ ฉันยืดแขนจนสุด เอี้ยวตัวไปมาเพื่อเรียกพลัง
"แต่งตัวอะไรของเธอเนี่ย กางเกงนี่ซื้อมาจากสำเพ็งรึเปล่า"เสียงที่คุ้นหูร้องถามก่อนนะหัวเราะเสียยกใหญ่
"กวนรมณ์"ฉันเลยเดินหนีไปใกล้ๆกับที่เสือสามและพี่ชาถ่ายรูปกันอยู่ แต่ยังไม่ทันถึงที่ดี ก็เจอเด็กน้อยผมทองผิวขาวทั้งคู่ยืนอยู่ใกล้ๆกัน
แต่อีกคนกลับร้องไห้งอแงอยู่กับพื้น
"เกิดอะไรขึ้น เค้าร้องไห้ทำไมน่ะ"ฉันถาม ชะเง้อหน้ามองหาพ่อแม่น้องก็ไม่เจอนี่หน่า
"โซฟี่ไม่รักผม โซฟี่บอกว่าผมขี้เหร่"เด็กผู้ชายร้องบอก
"เห้ๆ ไม่เอาน่า เจ้าหนู"โทมัสรุดเข้าหา นั่งลงคุกเข่าตรงหน้าเด็กน้อยที่กำลังร้องไห้แล้วลูบผมอย่างใจดี "โซฟี่ เนี่ย ตอนเด็กๆแฟนพี่ก็ขี้เหร่นะ ดูสิ โตมาสวยมากๆเลยใช่มั้ย"โทมัสชี้มาที่ฉัน ถ้าไม่ติดว่ามีเด็กๆอยู่ใกล้ๆจะโวยวายให้รีสอร์ตแตก
"ค่ะ"
"งั้นเดี๋ยวเจ้านี่ก็หล่อขึ้นนะ รู้มั้ย"มือหนาจับมือเล็กๆทั้งสองคนมากุมมือไว้ด้วยกัน
"รักก็ได้ค่ะ"เด็กน้อยส่งยิ้มหวาน น่ารักจัง ฉันไม่อยากได้แฟนฝรั่งนะ แต่อยากได้ลูกหน้าตาอย่างนี้มั่งจัง
"นี่นาย"ไม่ว่าเปล่าใช้หลังมือฟาดไปกลางช่วงท้องของคนข้างๆในทันที
ESTÁS LEYENDO
Beautiful journey
Romanceเมื่อต้องเจอกับฝรั่งที่หล่อน่ารักจนคนที่ไม่ชอบฝรั่งอย่างฉันแทบจะต้านทานไว้ไม่ไหว ชอบมาอยู่ใกล้ๆ ทั้งยังสุภาพบุรุษ อ่อนโยน แต่ก็ขี้เล่นในคราวเดียวกัน ขยันมาแทคแคร์สารพัด ให้ตายสิ ฉันจะทนได้นานเท่าไหร่กัน คำเตือน นิยายเรื่องนี้หวานมากกกก หวานกว่านี้ก็...
