*ช่วงแรกๆอาจจะดราม่าน่าเบื่อหน่อยนะคะ(รึเปล่านะ) ไรท์แค่อยากให้เห็นถึงการเข้าใจผิดกันโดยที่ไม่พูดให้เข้าใจกันมันส่งผลเสียมากกว่านะคะ ยังไงซะ เชื่อไรท์เถอะว่า ถ้าหากมีเรื่องที่เข้าใจผิด ให้รีบพูดกันให้เข้าใจดีกว่าปล่อยไปนานๆแล้วยิ่งบั่นทอนความรู้สึกกันนะคะ ขอบคุณที่รอนะคะ*- 31 -
"Something wrong"
ผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น อยู่ๆเธอก็ไล่ผม แล้วก็เอาแต่พูดอะไรที่แสนจะกรีดแทงหัวใจ เจ็บเป็นบ้า ไม่เคยอกหักแล้วรู้สึกถึงขนาดนี้มาก่อนเลยล่ะ มันดูเหมือนเป็นช่วงเวลาสั้นๆที่เราได้อยู่ใกล้ชิดกัน แต่ผมกล้ายืนยันตรงนี้เลยว่า คนนี้ๆทำให้ผมรู้สึกพิเศษมากกว่าคนอื่นที่เคยเจอ ตอนนี้ก็เลยจุกจนพูดไม่ออก เธอบอกว่าไงนะ เหงาเหมือนกันกับผมน่ะหรอ ผมไม่ได้เหงาซักหน่อย ทุกคำพูดของเธอมันชวนให้คิดอย่างอื่นไปไม่ได้นอกจากจะเลิก แล้วยังไงล่ะ อยู่ๆก็เหมือนเธอโยนภูเขาลูกใหญ่ให้ผมรับเอาไว้โดยที่ผมไม่รู้สาเหตุเลยว่า ทำไมผมต้องแบกมัน
ใช่...เพราะผมรักเธอไง ก็คงต้องแบกรับความรู้สึกนี้ไว้จนกว่าเธอจะเอ่ยปากบอก...
ผมรอได้ รอให้เธอใจเย็นขึ้น แล้วเราค่อยกลับไปคุยกันอีกที ปรับความเข้าใจกันซักหน่อย แล้วทุกอย่างจะเป็นแบบเดิม แค่ปรับความเข้าใจ ไม่ยากหรอก ฮันนี่น่ะ ใจดีแล้วก็มีเหตุผลอยู่นะ
แต่กับการที่ไล่กันแบบไม่เหลือเยื่อใยแบบนั้น บอกตรงๆ เจ็บว่ะโอเค ผมกำลังสับสน สับสนเป็นบ้าเลยล่ะ จริงๆก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเบียร์หรือฮันนี่ที่ทำให้ผมสับสนคิดวกวนไปหมดทุกเรื่อง
กระป๋องเบียร์ใบที่เท่าไหร่ไม่รู้ถูกโยนลงถังโดยคนตัวสูง ใบหน้าหลากหลายอารมณ์เปลี่ยนไปมาราวกับซ้อมบทละครหลายตอนหลายฉาก ร่างสูงนั่งกับพื้นพิงหลังกับเตียงนอนพร้อมกับยกเบียร์ขึ้นดื่มเป็นระยะ หลังจากที่ออกมาจากห้องของฮันนี่ เช็คอินเข้าโรงแรมแล้วดื่มไม่ยั้งเพราะความรู้สึกที่ปั่นป่วนไปหมด
DU LIEST GERADE
Beautiful journey
Romantikเมื่อต้องเจอกับฝรั่งที่หล่อน่ารักจนคนที่ไม่ชอบฝรั่งอย่างฉันแทบจะต้านทานไว้ไม่ไหว ชอบมาอยู่ใกล้ๆ ทั้งยังสุภาพบุรุษ อ่อนโยน แต่ก็ขี้เล่นในคราวเดียวกัน ขยันมาแทคแคร์สารพัด ให้ตายสิ ฉันจะทนได้นานเท่าไหร่กัน คำเตือน นิยายเรื่องนี้หวานมากกกก หวานกว่านี้ก็...