İlk önce tam şuramda,
Herkesin bahsettiği sol yanımda,
Bir acıyla başladı.
Sonra artarak devam etti bu acı,
Acıyı dindirmeye çalışmak için ateşe ateşle karşılık verdim.
Vurdum sol yanıma hiç acımadan vurdum.
Gelen de vurdu giden de.
Sigaraya başladım sonra,
Altı yaşında..
Acıyı içerek söndürmeye çalıştım,
Bira, şarap, rakı derken tüm içkileri kullandım.
Altı yaşında başladı yani bu ateş,
Altı yaşında..
Bir insan altı yaşında acı çekmeye başlar mı hiç?
Ben başladım işte..
Her geçen gün arttı bu acı,
Onaltı yaşında ölüme dayandı..
Her geçen gün ölümün kapısını çalıyorum.
Kafa atıyorum,
Omuz atıyorum,
Yumruklayarak çalıyorum o kapıyı.
Ama azrail açmıyor şu kapıyı,
Almıyor beni içeri işte..
Neyi bekliyor onuda anlamıyorum.
Kafayı falan mı yememi,
Delirmemi mi bekliyor diye soruyorum bazen kendi kendime..
Zaten arkamdan gelip beni durduracak bi kimse de yok.
Halâ o kapının başında bekliyorum,
Belki bir gün açar diye.
Belki bir gün beni içeri alır diye..
