Sessizce yontuyorum bu kurşunu
Yazarım korkusuzluğumu ve kuşkumu
Bir bardak şiirdi belki de
Beni sarhoş ve muzdarip yapan
Sonu mutsuz biten
Mutlu sonu olmayan bir roman
Uykusuz geçirdiğim geceler
Gündüzlerimi örttüler
Bu hikayenin gizli kahramanlarıydı onlar
Nice bilge'ler nice hikmet'ler
Yanlış kişileri önemsedim
Herkese değer verdim
Düştüğümde anladım
Çukurumu kazanları yücelttim
Kelimeleri yanlış anlıyorum
Kelimeler benimle alay ediyor
Koca bir kütüphanedeyim
Kitaplar üzerime geliyor
Benim hikayem yalnızları anlatır
Yıldızların altında gölgesiz bırakır
Uçsuz bucaksız bir sokakta
Kendi kendine konuşmaktır
Sigaraya bağlanan mutluluklar
Çaresiz elem dolu bakışlar
Göz yaşlarını unutmamak gerek
Yürek dağlayan yakarışlar
Bir öfke nöbetidir ki dinmez
Haykırsam feryadımı duyan olmaz
Biçare şu mağrur bedenim
Mükerrer zamansız ölümü kaldırmaz
