Bizim hayallerimiz gökkuşağı gibiydi dostum
Ama gözlerimiz renk körüydü
Tek seçeneğimiz siyaha mahkumduk
Kaderimiz güzel olamayacak kadar imkansız
Sevgimiz ise imkansızlıklara bedeldi
Çektiğimiz bütün acıları
Kapıldığımız boş hayallere bağladık
Mutsuzluk, mutsuzluk hiç gitmedi bizden
Huzur ise hiç uğramadı bize
Zaten karanlıktan ne beklenir ki
Sanki parmaklarımız kıpırdamıyor
Gözyaşlarımızı artık tutamıyoruz
Ömür... ömür zihnimiz içinde haps olmuş
Yaşayamayacak kadar çaresizdik..
Kalp atışlarımız yavaşladı
Sonumuz şah damarımız kadar yakındı
Biz ise hala direniyorduk.
