Küçüktüm daha,
Çocuktum bilmiyordum,
Öğrendim sonraları,
Öğrendim ama yine çocuktum daha..
Yalnızlığı öğrendim,
Tüm yaşıtlarımdan önce.
Dayak yemeyi öğrendim,
Küfür etmeyi ögrendim mesela.
Boşluktan çıkamadım hiçbir zaman.
Kesilmedi hiç dua'm,
Dinlemiyordu belki rab'bim,
Tıpkı benim onu dinlemediğim gibi.
Her derdime kendim çare bulmaya çalıştım,
Tabi bir çoğunu beceremedim.
Hissetmeyi öğrendim kendi kendime,
Kuşlar gibi uçmayı,
Balıklar gibi özgür yaşamak istedim.
Ama olmadı hiç bir zaman..
Kafamdaki dertler tükenmedi hiçbir zaman,
Azaldı ama tükenmedi işte..
Su gibi olmayı hayal ettim ben,
Hava gibi,
Ateş gibi mesela.
Ne kadar özgür onlar,
Hele su yokmu?
Bitiyor sanıyorsun ama,
Sadece buhar olup hala molekülleri ayakta kalmayı başarıyor..
Martılar gibi olmak istedim,
Her ne kadar yemek için insanlara muhtaç olsalarda,
Özgür yaşıyolar,
Yalnız ve sakin olabiliyorlar hep.
Bir de uçuyorlar..
Banada sen insansın diyorlar,
Ama ben kabul etmiyorum.
Böyle insan mı olur?
Ama bazen sakin kalmayı başarabiliyorum.
Yalnız kalabiliyorum mesela,
Sabretmeyi öğrendim öfkelenmiyorum mesela hep.
Artık tek bir isteğim kaldı.
Oda uçmak.
Uçmak..
