-BUĞRA
Uyanır uyanmaz aklıma esilanin halleri gelmisti,bu kız her an güldürüyordu beni şaşkın halleriyle.farklı bir şey vardı o kızda,kimsede olmayan masum,duygulu derin bakışlar.he birde sinirlenince yanaklari al al oluyor.bu halleri fazla tatli oluyordu. bugün onu görmeliydim,günümün güzel baslaması icin en iyi secenekler arasina giriyordu.kafami baska seylere vermeye calissamda surekli aklima gelmesine anlam veremiyordum.kalkıp üzerime siyah dar kesim pantalon,siyah t-shirt ve birde deri ceketimi giydim annemin hazırladığı kral sofrasina oturup keyifli keyifli kahvalti ettim.-hayirdir oglum,ne bu şıklık randevun mu var ?
Diyip sırıtan anneme bakarak,her zaman ki halim anne diyip kestirip atmaya calissamda annem susmayarak-o yuzden mi sabahtan beri kendi kendine siritiyorsun demesiyle bir kez daha kafamda soru isaretleri kalmisti,neden her aklima geldiğinde suratimda saskin bir gülümseme oluyordu hala anlamis degilim.
Erkekligime bok yedirmemek icin bugün sag tarafimdan kalktim ondan boyle neseliyimdir deyip kahkaha bastim ve yanagina kocaman bir opucuk kondurduktan sonra evden ciktim.simdi gidip her zaman ki gibi durakta ufakligi beklemeliydim.
--
Bu saate kadar gelmesi gerekiyordu ama hala ortada gozukmuyordu bizim ufaklik.her zaman bu saate burada olurdu halbuki.okul saati de gecti ama yok ve ben hala bekliyorum. Niye beklidigime anlam veremezken bile aklim ondaydi aceba neden gelmemisti?daha fazla bekleyemezdim okula gitmek icin yola koyuldum lanet olasi vize haftasiydi ve ben hic bir sey yapacak halde degildim,bugün ufaklığımı görmemistim. Kendimi kötü hissediyordum.bir anda okula gitmekten vazgecip eve geri donmeye karar verdim ve yönümü degistirerek tekrar eve dogru yol aldim,yolda bir de kimi goreyim esilanin annesi emel teyze,yaninda durdum ve biraz hoş beşten sonra esila ne yapiyor gitti mi okula,dedigimde-esila gece ateslendi bir anda. ilk once ciddi bir sey olmadigini dusecegini dusunduk. ama ne yaptiysak dusmedi atesi.eee simdi nasil diye sordugumda-hastaneye götürdük biraz daha geç kalsaydık ciddi sorunlara yol acabilecegini bile soylediler ve hastaneye yatirdilar.ben telasli ve buruk bir sesle hastaneye yatiracak kadar kotu mu ?diye sordum emel teyzede merak etmememi ve sadece gozetim altinda tutulmasi icin yatirdiklarini soyledi.emel teyze merak etme demisti ama nasil etmeyecektim,benim ufaklığım ne haldedir suan!kafam durmustu deli gibi gormek istiyordum onu icim ancak boyle rahat edebilirdi.ustume rahat biseyler giymek icin telasla eve girdigimde, annem saskin bir ifadeyle suratima bakip-ne oldu sana yüzün sap sari olmus hasta mi oldun dedi ah keske ben hasta olsaydim onun yerine de bu halde olmasaydi dedim sessizce,annemde duymus olacak ki ne oldu oglum kim hasta bir anlat bakalim diyince daha fazla zaman kaybetmeyip gitmeliydim o yuzden anneme sonra konusuruz anne suan gercekten cikmam gerekiyor diyip,yola koyuldum bakalim benim ufakligim ne haldeydi..
-ESİLA
Gözlerimi actığımda gördüğüme inanamadım,sevdiğim bey ellerimi tutmus,başını yatağın ufacik bir köşesine koymuş uyuyor.etrafima baktigimda hastanede oldugumu hatirladim,ama ama o nasıl biliyordu burada oldugumu ve neden başımda uyuyordu.bir insan nasil bu kadar icimi kavuruyordu ne denli kalbimin migdemde carptigi hissiyatini veriyordu bir turlu aklim almiyordu.suan kelimelerin düsüncelerin yetersiz kaldigi andi.ne kadar da güzel uyuyordu zalımın oglu!diyip sessizce sirittim. ilk defa birine ihtiyacim oldugunu hissediyordum, bugra'ma ve o buradaydi ama hic bir sey yapamiyordum iyiki buradasin bile diyemiyordum.
-ufaklik?
Gozlerimi gelen sese dogru cevirdigimde bana bakan o derin gozler yeniden heyecanlanmama sebep olmustu. -daha iyi misin?
Ulan seni gorurumde iyi olmam mi be vicdansiz! diyemedim tabiki.
E evet daha iyiyim.-beni cok korkuttun ufaklık çokk..
Simdi hastaliktan degilde heyecandan bayilacaktim.ilk defa birisi benim icin endiselenmisti ve bu sevdigim beydi,dualarimin karsiligiydi!
merak etme turp gibiyim diyip tebessüm ettim.ve her zaman ki gibi migdemi alt ust eden gülüşünü sergiledi.bir den suratimda o yumusacik ellerini gezdirmeye basladi ve kulagima yaklasip bir daha beni bu kadar korkutma ufaklik..
Nefesini icimde hissediyordum sanki gozlerimi bir turlu yuzune ceviremiyordum utanctan, cenemi eliyle kavrayip suratimi kendine cevirdi,bakislarimiz resmen kitlenmisti.o maviliği beni benden alan gökyüzünü derinlemesine hissediyordum.ona ilk defa bu kadar yakindim hatta fazlasiyla yakin.icimden herseyi soylemek geliyordu o an ama yapamazdim ya gercekten beni cocuk gibi goruyorsa acidigi, uzuldugu icin buradaysa?ama neden boyle şok etkisi yaratacak seyler yapiyordu ki o zaman.. off su kafamdaki sorulari coz artik ne olur coz..-şş ufaklik yine dalip gittin ne dusunuyorsun boyle.
Seni,ş şeey yani şey dicektim,okula neden gitmedigini dun vize haftan oldugunu soylemistin ya aklima o takildi.- bu halde onu mu dert ediyorsun diyip kahkahayi bastı-tamam hadi bakalim güzelce dinlen sen yarin yine geleceğim ufaklik.
Neden?
Ne kadar anlamsiz bir soru sormustum lan neden diye soru mu sorulurdu artik dusunup sormayi ogrensem iyi olacak ne zaman damdan duser gibi cevap versem sacmaliyordum cunku.
-bilmem.belkide özlüyorumdur seni olamaz mi?
Dilim tutulmustu ve yine lap diye sacma sapan bir soru sormustum,sacmalakta birinci gelirim suphesiz.
G gercekten ozluyor musun beni?
-fazlasiyla ufaklik fazlasiyla..
