Si KUYA [COMPLETE]

Ikalabing Dalawang Kabanata

Ikalabing dalawang Kabanata

It takes a strong heart to LOVE but it takes an even stronger heart to LOVE after its been BROKEN.

Patrick Gamboa

"Patrick!" Napalingon ako sa may pintuan ng Medical Plaza. It was my friend and coworker, Jason.

"Oh Jason Pare." Ngiting bati ko sa kanya ng lumapit na siya sa akin. "Kamusta ka na?"

"Okay naman pare, ikaw ba? Kamusta na ang paa mo?" Tanong niya.

Napangiti ako tapos ginalaw ang kaliwang kong paa at pinakita sa kanya. "Gumagana pa din naman. Anong ginagawa mo pala dito? Wag mong sabihin na sasakay na din next month, diba nakaparental leave ka pa"

Jason sighed then said humorously. "Oo nga eh pero kailangan pare, letse masyado palang mahal gatas ng bata."

Natawa ako. "Okay lang yan pare kasi may junior na din naman."

"Oo nga pare eh and I never thought that I could have been there for Lani as she was in labor and all. Ang swerte ko nga at napayagan ako ng kompanya na magparental leave. God, I could still feel the feeling as I first saw my little boy as soon as he comes out of Lani, iba talaga ang feeling." He told me proudly.

Ngumiti ako tapos nilagay ang kamay sa kanyang balikat. "You're gonna be a father pare."

"Thanks Pare." He retorted. "Sya nga pala, tamang tama at dala ko to." Sambit niya tapos may kung anong kinuha sa bag na dala niya. "Invitation para sa binyag ni junior." Binigay niya sa akin ang isang papel which was the invitation.

Kinuha ko yon at tinignan. The invitation was a medium card with an Ironman motif with Jason's son's cute picture on the side and the details of the christening on the middle.

"Sa Sunday na yan pare sana makapunta ka." Jason said then suddenly added. "At oo nga pala pare ninong ka"

"Ha?" I mumbled in shocked. "Ninong? Ako?!" Turo ko sa sarili ko at natatawang tumango naman si Jason. "Sigurado ka ba dyan?"

"Oo naman." Natatawa pa din na sagot nito. "Kahit ganyan ka naman pare ay ipagkakatiwala ko ang anak ko sayo na sumagip ng buhay ko."

Not to come cocky here people but I did save Jason's life once. It was our first employment as a seafarer in a cargo vessel. The thing with cargo vessel's is lagi itong napipirata. So pag gabe especially if dadaan ang barko sa may red sea ay nakabantay ang lahat. At sa pagkamalas ng panahon na yon ay medyo na target kami ng pirate but we fight them off and Jason was almost shot kung hindi ko tinulak. I won't really say it as an act of heroism but rather an act of camaraderie. Pero ever since then ay tinanaw na talaga yon ni Jason na utang na loob sa akin.

"Ayan naman tayo pare eh." Paiiling na sambit ko. "Pero sige na nga, I will accept as your son's godfather pero wag mong aasahan na may mabuti akong maituturo dyan sa anak mo paglaki." I warned him.

Natawang tumago lang ito. "Don't worry pare, I always expect bad things from you."

"Gago!" I cursed humorously at him. "Nga pala, saan tong Chapel of Cartwheel?"

"Ano ba yan pare, taga Cadiz ka tapos hindi mo alam?" Pangungutya niya.

I arched a brow at him. "Sa Cadiz ba to?"

I know everything in Cadiz, not being cocky again, but I really do. Isa akong magalang bata noon hanggang ngayon. Mula sa pinakabundok ng Cadiz at pinakabaybayin nito ay napuntahan ko na at wala akong na tatandaan na may Chapel of Cartwheel ang bayan namin.