Si KUYA [COMPLETE]

Epilogo

Epilogo

Three years and one week after

Patrick Gamboa

Clear blue sky, cottonly clouds, wide terrain of mountains and the vast plantation of sugarcanes was the view I am seeing as I look out the plane's window as the plane slowly land off the Bacolod-Silay Airport. God, how I missed this place. Sambit ko sa sarili ng lumayo na sa may bintana at hinintay ang paglapag ng eroplano. I brace myself to that sudden bump as the plane land and I sighed deeply as the palne was safetly cruising its way to the terminal. I like flying, I just hate the landing part.

The flight attendant was saying something about the seatbelt and for choosing the said airlines for flying as the plane came to a stop. And people are already standing from their seat waiting for the door to open of getting their bags at the compartment. While me on the other hand stayed still on my seat with still the seatbelt on. Sa pagtigil kasi ng eroplano ay parang tumigil din bigla ang puso ko ng biglang nagsink in na kasi sa utak ko na at last I am back. I am back not just in Negros but I am back for her.

Alyssa.

God, how I missed her. Just thinking about her and me being at the same island with her at last makes me feel alive again. Dahil sa totoo lang para talaga akong pinatay ng araw ng umalis ako noong tatlong taong nakalipas. Napakahirap talaga para sa akin ang araw na yon. God, I don't want to go through that same thing again.

Konti na lang yong na iwan na pasahero sa loob ng nagdesisyon na akong kalasin ang seat belt at tumayo na. Dahil sa dala dala ko na ang backpack at siguradong nasa conveyor na yong maleta ko ay dire-diretso na yong labas ko ng eroplano.

"Welcome to Bacolod."

Bati ng welcome committee ng airline na sinakyan ko pagkababa ko ng escalator. Tumango lang ako sa kanya at tumuloy na sa may converyor. Mabuti at hindi naman naging matagal ang paghintay ko dahil namataan ko kaagad ang aking bagahe. I had just snatch my baggage when my phone that I just switch off from airplane mode begun to vibrate. Napailing na lang ako at sinagot ang tawag.

"Kuya! Nasaan ka na!" Matinis na sigaw ni Sophie sa kabilang linya.

"Andito na." Mabagot sambit ko habang naglalakad palabas na ng arrival. It was not hard to look for my family as I got out of the arrival gate dahil nakatumpok na talaga sila sa labas na may karatulang "WELCOME BACK PATRICK!". Napailing na lang ako sa kanila dahil hindi ko alam kung tatawa ba ako o mahihiya sa pinaggagawa nila.

"Anak! Sa wakas bumalik ka na din!" Salubong agad ni Mama sa akin sabay yakap ng mahigpit.

"Oo nga iho, salamat at nakabalik ka na." Sambit din ni Papa at niyakap din ako pagkatapos ni Mama.

"Huh? Bakit parang ang saya saya niyo talaga ngayon na bumalik ako?" Kunot noong tanong ko sa aking mga magulang. My parent's are really not affectionate one which is why this is kind a weird. But then my naalala ako at napabaling ang tingin ko sa butihing bunsong kapatid ko. "Ano na naman ang sinabi mo ha?!" Singhal ko sa kanya.

"Si Kuya talaga, hindi pa nga kita na wewelcome back ay galit ka na kaagad sa akin." Painosenteng wika nito at akmang yayakap din ng tinignan ko siya ng masama. "Oh okay, I kind a spill something on Mama and Papa but they have the right to know!" Depensang giit nito.

"It's a surprise Sophie!" Sigaw ko sa kanya sa inis. Great, I was hoping that my coming back would go according to plan but my sister went and ruined it all.

"Iho, wag mo naman dito sigawan ang kapatid mo." Mahinayon sa sabi ni Mama. "Dun na lang tayo sa sasakyan at pwede mo na syang sakalin." Pabirong dagdag ni Mama.